~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#17

Καθόμασταν όλοι στο σαλόνι.
Οι μεγάλοι μιλούσαν για τα οικονομικά της Ελλάδος,για το ποδόσφαιρο και για την παλιά τάση της μόδας.Ναι..γιατί για την νέα ούτε κουβέντα,αν το πάμε σχετικά με το πως ντύνονται.Γέροι,τι να πεις.

Η Μπρίτζετ και η Χεϊλι κάνανε σχεδόν τα πάντα για να πείσουν την Μαίρη να φύγουν από την χωρίς νόημα συνάντηση.Και εγώ να φύγω ήθελα γιαυτό κοιτούσα συνέχεια το κινητό μου μήπως με πάρει τηλέφωνο η Νικόλ.Ή να στείλει ένα μύνημα.Ή ενα περιστέρι έστω.Ξέρετε πόσο αποτελεσματικά ήταν τα περιστέρια στα παλιά χρόνια?Ούτε εγώ:-|

-"Περιμένεις να σε πάρει το αγόρι σου?"με ρώτησε ενώ κάθισε πάνω στο μπράτσο της πολυθρόνας στην οποία καθόμουν.

Τον κοίταξα μια στιγμή αλλά γύρισα στο κινητό μου κοιτάζοντας διάφορες φωτογραφίες.

-"να μην σε νοιάζει"του είπα απότομα όταν μου φάνηκε πως περίμενε ακόμα απάντηση μετά από το βλέμμα που του έριξα.

-"Εγώ έχω μια κοπελα"είπε με ένα χαμόγελο κοιτάζοντας ευθεία στο άπειρο.

Τον ρώτησε κανείς?

Παρόλα αυτά,τον κοίταξα άναυδη.

-"Μία μονο?"

-"Ναι,γιατί?"είπε κοιτάζοντάς με.

-"παράξενο"είπα χαμηλόφωνα και γύρισα πάλι στο κινητό μου.

-"Δεν είμαι πια ο Χρήστος που ηξέρες"είπε σκύβοντας στο αυτί μου.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου και πετάχτηκα από την πολυθρόνα ρίχνοντας τον Χρήστο κάτω.

-"Έρχομαι"φώναξα δυνατά και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.

-"Που θα πας Ελι;"ρώτησε ο πατέρας μου αυστηρά.
"Έχουν έρθει οι συγγενείς σου και θα φύγεις;"

-"Με χρειάζεται η Νικόλ,είναι..άρρωστη"του είπα και πριν βάλω ηχητικό είπα αδιάκριτα στην Νικόλ να βήξει.

-"Αααα,Χαααα,Χχχχχ"έκανε η Νικόλ αποτυχημένα ενώ παράλληλα ακουγόταν ότι χτυπιόταν.

Τώρα είναι που δεν θα με πιστέψουν.

-"Την άκουσες?"είπα και έτρεξα στο δωμάτιό μου να πάρω το σκέιτ μου.

-"Έλα εδώ μικρή"φώναξε λίγο πριν βγω από το κέντρο βασανιστηρίων.

Τον κοίταξα με υψωμένο φρύδι.

-"Πάρε τον Μάρκο μαζί σου "

-"Μάρκο?Μάρκο who?"είπα με βρετανική προφορά.