~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#30

Ένας δυνατός ήχος εμπόδισε την στιγμή που θα με φιλούσε ο Άγγελος.Μου είχε κάνει ερωτική εξομολόγηγη και περίμενα από στιγμή σε στιγμή τα χείλη του πάνω στα δικά μου.Στο όνειρο βέβαια,αλλά μπορεί αν φύγω από εδώ να γίνει πραγματικότητα.Ο ήχος προερχόταν από την κουζίνα.Ανοίγω τα μάτια μου και έτσι αγουροξυπνημένη που ήμουν,κατευθύνθηκα τρίβοντας τα μάτια μου από τον ύπνο,προς εκείνη την πλευρά.

Ξαφνικά μια τσιρίδα ήχησε στα μικρά αφτάκια μου που τρόμαξα.Και κάπως έτσι 2 γυναικείες τσιρίδες,ξύπνησαν τον πασά.

-"Τι φωνάζετε μωρέ πρωί πρωί"κάλυψε τις φωνές μας,με την φωνή του,ο ακατανόμαστος.

-"Ποια είναι αυτή?"φώναξε πάλι εκείνη και με τον δείκτη της με έδειξε.

-"Εσύ ποια είσαι?"ρώτησα και εγώ

-"Εγώ κοιμήθηκα εδώ.Εσύ τι κάνεις?"

-"Καλά μωρέ είμαι και εγώ.."είπα αδιάφορα και έκατσα σε ένα από τα ψιλά σκαμπό του πάγκου.

-"εδώ με έχει απαγάγει ο φίλος και δεν λέει να με αφήσει"συνέχισα ειρωνικά.Πάντα.

Έτρεξε προς το μέρος μου αυτός και μου έκλεισε το στόμα,κοιτάζοντάς με δολοφονικά.

-"Τι λέει αγάπη μου?"συνέχιζε εκείνη.

-"Τίποτα αγάπη μου.Μαλακίες.Πήγαινε να ντυθείς να φεύγεις,εντάξει?"

-"Μα δεν θα κάτσω και άλλο?"

-"akward"είπα

-"όχι γι'αυτό προχώρα"

Πέρασε από δίπλα μου μισοντυμένη και βαμμένη και με ένα μπιτς τελείως υφάκι,με προσπέρασε.Το στόμα μου άνοιξε αυθόρμητα όταν στο δωμάτιο πια βρισκόμασταν εγώ και εκείνος.

-"Και εσύ θα ήσουν στην θέση της αν σε είχα γοητεύσει λίγο περισσότερο"πήγε προς την κουζίνα και έβγαλε τα κατσαρολικά έξω.Πάντως δεν έχω παράπονο.Νοικοκύρης.

-"Τι εννοείς?"

-"Τότε στο γυμναστήριο.."

-"σκόπευες να με ρίξεις στο κρεβάτι?"έλεγα πλέον ξέφρενη

-"Περίπου..αλλά είδα ότι είσαι μικρή και άμυαλη και απλώς έχασα το ενδιαφέρον μου"

ορίστε?Δηλαδή δεν είμαι αρκετά ελκυστική?

-"Ήξερα ότι έπρεπε να ξεκινήσω γυμναστήριο"έλεγα στον εαυτό μου.

-"δεν φταίει αυτό μικρή.Μια χαρά σώμα έχεις απλά.."είπε και με κοίταξε.