~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)

#3

"ΞΥΠΝΑΑΑ..ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗΗ..ΞΥΠΝ!

-"Σκάσε!",φώναξα και έκλεισα το ξυπνητήρι δίπλα μου.

Σηκώθηκα βαριεστημένα και πήγα προς το μπάνιο.Έβαλα το νερό να τρέχει στην μπανιέρα και μπήκα μέσα.Κάθισα εκεί για περίπου 10 λεπτά,έχοντας τα μάτια μου κλειστά.Ξεπλήθηκα,έκανα έναν ατημέλιτο κότσο τα μαλλιά μου και έβαλα μια πετσέτα γύρω μου.Πήγα στον καθρέφτη και με κοίταξα.Είχα μια γρατζουνιά στο δεξί μου μάγουλο.Ευτυχώς ήταν μικρή και δεν φαινόταν.

Αμέσως θυμήθηκα ότι χθες είχαμε πάει με την Νικόλ έξω.

Μα πως γύρισα;

Γιατί δεν θυμάμαι τιποτα;
Ίσως έχω την απάντηση σε αυτό με τόσες βότκες.

Πώς απέκτησα την γρατζουνιά;

Η Νικόλ πού είναι;

Το τελευταίο με ανησύχησε πιο πολύ,έτσι σε κλάσματα του δευτερολέπτου έτρεξα να πάρω το κινητό μου από το τσαντάκι μου.

-"ναι;",είπε η Νικόλ με αγουροξυπνημένη φωνή.

-"Έλα..που είσαι;Τι έγινε χθες?"

-"Είμαι σπίτι,δεν θυμάμαι τιποτα από χτες!Μόνο κάτι φωνές θυμάμαι..",

-"Πώς γυρίσαμε σπίτι;"

-"τι να σου πω;Ούτε αυτό θυμάμαι!"

-"Καλά.."

Απλά μου το έκλεισε.

Θα έπεσε ξερή!

Εγώ όμως αναρωτιόμουν πώς απέκτησα την γρατζουνιά.

Αφού ντύθηκα,κατέβηκα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ.Εκεί βρήκα τον πατέρα μου με τον αδελφό μου να ειναι ήδη στο τραπέζι και να παίρνουν πρωινό.Καλα χαράματα ξυπνάνε?

Δεν τους έδωσα σημασία και πήγα προς την κουζίνα.

-"Δεν έχει καλημέρα;",ρώτησε ο μπαμπάς μου.

-"Οι άντρες κάνουν την πρώτη κίνηση",είπα ενώ ήπια,με ένα υπεροπτικό χαμόγελο,μια γουλιά από τον καφέ μου.Πάλι χάλια τον έφτιαξα!

-"Πάλι χάλια τον έφτιαξες;",είπε ταυτόχρονα με την σκέψη μου ο Γιώργος.

Οκ.

Δίδυμοι αλλά αυτό με τρομάζει κάπως.Σαν να διαβάζουμε ο ένας την σκέψη του άλλου.

Τον κοίταξα υποτιμητικά και έσπευσα να φύγω αλλά η φωνή του μπαμπά μου με σταμάτησε.

-"Που ήσουν χθες;"

-"Εξω"

-"Που έξω;"