-"Ξυπνα"άκουσα μια φωνή.Την φωνή του.Όχι οποιαδήποτε.
Άνοιξα τα μάτια μου απότομα αφού ο κυριούλης με έριξε από τον καναπέ.
-"σεισμος?"είπα τρομαγμένη και κοιτούσα από δω και από εκεί κάτι για να βάλω στο κεφάλι μου.Δεν είχε τίποτα αυτός ο άνθρωπος.Μέχρι και τα τραπέζια ήταν πλήρης φτιαγμένα.Τον κοίταξα.Πιο βαρύ από αυτόν αποκλείεται να υπήρχε.Θα σωζόμουν σίγουρα.-"Κάνε γέφυρα να μπω από κάτω"
-"ορίστε?"έλεγε μπερδεμένος
-"Θες να το συζητήσουμε ή να πεθάνουμε και να μας βρουν σαν ένα ζευγαράκι που σκοτώθηκε τσακωμένο γιατί δεν υπήρχαν έπιπλα να καλυφθούν?"
-"Πρώτον δεν είμαστε ζευγαράκι.."
-"Συμφωνώ απολύτως εγώ.Οι άλλοι βλέποντας μια γυναίκα και έναν άντρα όμως μόνους σε ένα σπίτι,τι θα σκεφτούν?Ότι ήρθα να καθαρίσω το σπίτι με τις αγαπημένες σου πιτζάμες?..Δεν νομίζω φίλε μου"
Αστραπιαία τότε με έπιασε από το μπράτσο με δύναμη και με σήκωσε από το έδαφος που τόση ώρα καθόμουν.
Τον κοίταξα.Τα χαρακτηριστικά του είχαν αγριέψει και το βλέμμα του είχε βαθύνει.Τα χείλη του σφιγμένα σαν μια κλειστή πόρτα.Τα φρύδια του σχεδόν ενωμένα από την κλίση που έκαναν.Τρόμαξα για λίγο αλλά γρήγορα σκέφτηκα ότι ο λόγος που είχε μεταμορφωθεί σε έναν διαβολικό δαίμονα,δεν ήταν τόσο σπουδαίος.Νομίζω.
-"Δεν-είμαι-φίλος σου"έλεγε συλλαβιστά σαν να ήθελε να εμπεδώσω καλά ότι ποτέ δεν θα πιαστούμε χέρι χέρι να τρώμε μαζί παγωτό και να κουτσομπολεύουμε τον κάθε τυχόν.Πιάσατε την ειρωνεία?
-"Και ποιος σου είπε ότι σε θεωρώ φίλο?Έκφραση ήταν αυτό που είπα"του απάντησα και του τράβηξα το χέρι μου από το δικό του.
Με κοίταξε έντονα και απομακρύνθηκε για να πιάσει το όπλο του"
-"Γιατί με ξύπνησες?Φαίνεται ότι θα πας για σκοπιά.Θα έχει την τιμή να πέσει στα χέρια σου κανένα αθώο και όμορφο κορίτσι..όπως εμένα ας πούμε"του είπα πετώντας σπόντα.
-"ντύσου.Σε περιμένω έξω"είπε και μαζί με το όπλο του βγήκε από το σπίτι.
Άργησα λίγο να στροφάρω και καθόμουν εκεί να κοιτώ την πόρτα.Όταν άκουσα την κόρνα ενός αμαξιού,κατάλαβα πως έπρεπε να ντύνομαι ήδη αλλιώς θα έτρωγα σφαίρα στο κεφάλι.Φόρεσα εκεί ότι αντρικό ρούχο,που έμοιαζε γυναικείο,και έκανα μια απαλή πλεξούδα τα μακριά κάστανα μαλλιά μου.
YOU ARE READING
~Η Απαγωγή~(Ποιος είπε πως ο έρωτας έρχεται μόνο σε καλές συνθήκες;)
Random~Η Ελίνα,ένα 17χρονο κορίτσι,μετακόμισε πρόσφατα με τον αδελφό της στο Μπέιταουν της Αμερικής για να ζήσουν με τον πατέρα τους. Τα άφθονα χρήματα που έχουν θα τους γίνουν απειλή αλλά πρωταγωνίστρια στην απειλή αυτή,θα είναι η ίδια! ...