Εφηβικοί Έρωτες #BWS17

Κεφάλαιο 1

Φώτο ο Άρης.

Βάνας pov
Άλλη μία συνηθισμένη μέρα περνά εδώ στην Αθήνα με εμένα να βρίσκομαι πάνω στο κρεβάτι μου να κοιμάμαι μέχρι που ακούω τη φωνή της μητέρας μου στα αυτιά μου να μου λέει
μ.Β"ξυπνά κοριτσάκι μου. Σήμερα είναι μία ιδιαίτερη μέρα. Αρχίζουν τα σχολεία. Ξύπνα". Ωχ πως το ξέχασα εγώ αυτό? Εμ βέβαια αφού αλλού το είχες το μυαλό σου. Είπε η συνείδηση μου. Μπορείς να σταματήσεις να μου τον υπενθυμίζεις συνέχεια αυτόν? Και να ήθελα δεν μπορώ είναι μανάρι. Οφού απλά εξαφανίσου. Εδώ κοντά θα είμαι. Είπε και μετά εγώ άρχιζα να "μαλώνω" τον εαυτό μου που τσακώνομαι μαζί με την φωνούλα μέσα μου για εκείνον.
Β"ναι μαμά τώρα σηκώνομαι και έρχομαι κάτω". Της είπα και πήγα τρέχοντας στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπό μου και ύστερα να χτενίσω τα μαλλιά μου μιας και ήταν ήδη ίσια, οπότε δεν θα τους έκανα κάποια αλλαγή. Μόλις τελείωσα πήγα στην ντουλάπα μου και την άνοιξα. Είχα αρκετά ρούχα αλλά δεν ήξερα τι να φορέσω. Τελικά κατέληξα να φοράω ένα άσπρο μπλουζάκι με ένα τζιν σορτσάκι και τα καινούργια μου μπλε all star. Κατέβηκα στην κουζίνα έφαγα ένα μπολ γάλα με δημητριακά για πρωινό χαιρέτησα την μαμά μου πήρα τα πράγματα που χρειαζόμουν και βγήκα έξω από το σπίτι. Εκεί με περίμενε μία έκπληξη. Η κολλητή μου η Αντριάνα βρισκόταν στο πεζοδρόμιο του σπιτιού μου και με περίμενε. Τσίριξα μόλις την είδα και έτρεξα στην αγκαλιά της γτ είχα να την δω ένα μήνα.

Β"Αντριάνα μου μου έλειψες παρά πολύ"
Αντρ"και εμένα μου έλειψες πολύ Βάνα μου"
Β"θέλεις να πάμε μαζί στον αγιασμό?"
Αντρ"εννοείται ρε Βάνα. Πάμε όμως γρήγορα γτ μας περιμένει και ο Τεό στο προαύλιο του σχολείου"
Β"τέλεια. Επιτέλους τελευταία χρόνια και μετά πανεπιστήμιο"
Αντρ"όντως Βάνα μου. Τελικά θα του πεις φέτος τι νιώθεις ή θα χαθείτε τελείως μετά?" Είπα με ένα σοβαρό βλέμμα κοιτάζοντάς με στα μάτια. Δεν ξέρω τι να της απαντήσω αφού ο Άρης κάνει συνέχεια γκάφες. Επίσης δεν έχω καταλάβει αν με θέλει ο ίδιος ή όχι οπότε δεν ξέρω τι να αποφασίσω.
Β"δεν ξέρω ρε Αντριάνα. Ο Άρης κάνει την μία βλακεία πίσω από την άλλη και το πιο σημαντικό από όλα. Δεν ξέρω αν με θέλει εκείνος. Γτ αν με θέλει προσπαθεί να με κάνει να έρθω κοντά του με τελείως λάθος τρόπο. Άλλωστε όπως όλοι ξέρουμε είναι και το bad boy του σχολείου οπότε αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα"
Αντρ"έχεις απόλυτο δίκιο σε ότι και αν πεις αλλά εγώ πιστεύω πως του αρέσεις"
Β"πφφ. Δεν ξέρω τπτ πια". Είπα και τότε μπήκαμε μέσα στο προαύλιο του σχολείου και τότε είδα και τον Τεό από μακριά να έρχεται προς το μέρος μας και να μας παίρνει μία αγκαλιά και τις δύο. Αυτόν εδώ επίσης έχω να τον δω πολύ καιρό και μου έλειψε πολύ για αυτό τον σφίγγω και εγώ όσο πιο δυνατά μπορώ. Εκείνος καταλαβαίνει γτ το κάνω και χαμογελάει λέγοντας μου

Τ"που είσαι εσύ τόσο καιρό μικρό ζιζάνιο?"
Β"εγώ που ήμουν κύριέ μου ή εσύ? Που είναι λες και άνοιξε η γη και σε κατάπιε"
Τ"ναι.. δίκαιο έχεις. Δεν διαφωνώ σε αυτό" μου λέει και γελάω.
Αντρ"το ξέρετε ότι έτσι όπως φέρεστε ο ένας στον άλλον μοιάζεται με ζευγαράκι?"
Β"αλήθεια?" Λέω και γουρλώνω τα μάτια μου. Μακάρι άμα το έχει δει ο Άρης όλο αυτό να έχει ζηλέψει.
Αντρ"ναι. Δεν έχεις προσέξει που όλοι στο προαύλιο εσάς κοιτάνε?"
Β"να σου πω την αλήθεια όχι δεν το είχα προσέξει". Πήγα κοντά στο αυτί της και την ρώτησα "μας βλέπει και ο Άρης?" Εκείνη μου έγνεψε καταφατικά και γυρνάω από την άλλη με ευχαρίστηση βλέποντας πως εκείνος ήδη με κοιτάει.

~...~
Γεια σας και πάλι αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο του 2ου βιβλίου μου. Ελπίζω να σας κοινήσει το ενδιαφέρον. Μέχρι το επόμενο.
Kisses Elena 💘