Εφηβικοί Έρωτες #BWS17

Κεφάλαιο 12

Βάνας pov
Τον έβλεπα δεν ήταν καλά. Κάποια στιγμή πήγε στην τουαλέτα, λογικά για να πλύνει το πρόσωπό του. Πρέπει να του είναι δύσκολο να μιλάνε για την μικρή του αδερφή. Μου εξήγησε η Ξένια τι έγινε. Από ότι κατάλαβα όμως δεν έφταιγε αυτός. Που να ξέρει ότι μόλις είχε πάρει το βλέμμα του ήρθε το αυτοκίνητο και έγινε το κακό. Μετά όμως έκανε ότι μπορούσε. Καθώς κοιτούσα τη βιβλιοθήκη του και σκεφτόμουν αυτά έπεσε από ένα ράφι μία μικρή σε μέγεθος φωτογραφία. Ήταν ένα παιδάκι που κρατούσε αγκαλιά ένα μωράκι. Στην αρχή δεν κατάλαβα ότι ήταν ο Άρης μαζί με την μικρή του αδερφή, αλλά μόλις ήρθε δίπλα μου μου την άρπαξε φουριόζος και τότε το κατάλαβα. Άρχιζε να μου φωνάζει και να μου λέει να μην παίρνω ξένα πράγματα χωρίς να ρωτάω. Είχα καταλάβει επίσης πως δεν είναι κατάλληλη ώρα, επειδή εκείνος είχε τα νεύρα του και του είπα

Β"Άρη μόλις ηρεμήσεις πάρε με τηλέφωνο να τα πούμε. Εγώ φεύγω. Άλλωστε δεν έκανα κάτι κακό. Έπεσε η φωτογραφία και απλά την έπιασα, αλλά δεν θα ξανά επαναληφθεί. Λυπάμαι πάντως για ότι συνέβη". Κατέβηκα τα σκαλιά και άρχισα να κατευθύνομαι προς την πόρτα. Ήμουν έτοιμη να βγω όσπου άκουσα τη φωνή της Ξένιας.

Ξ"τι έγινε? Που πας?"
Β"με είδε ο Άρης που κρατούσα μία φωτογραφία, την άρπαξε και άρχισε να μου τα ψέλνει. Εγώ του είπα μόλις ηρεμήσει να με πάρει τηλέφωνο και τώρα πάω σπίτι μου"
Ξ"μην τον αποπέρνεις απλώς δεν είναι στα καλύτερά του αυτή τη στιγμή"
Β"το ξέρω ότι δεν είναι καλά. Απλώς του δίνω χρόνο να ηρεμήσει"
Ξ"εγώ λέω να πας κοντά του. Σε χρειάζεται πιο πολύ τώρα"
Β"έχεις δίκαιο. Θα κάνω μία προσπάθεια"
Ξ"χαίρομαι"
Β"πάω πάνω". Ανέβηκα για άλλη μία φορά τα σκαλιά και πήγα να χτυπήσω την πόρτα όμως τα λόγια του Άρη από μέσα απ' το δωμάτιο με σταμάτησαν.

Α"να πάρτα ηλίθιε. Όσους αγαπάς τους διώχνεις μακριά σου. Γτ? Γτ δεν την σταμάτησες? Τώρα θα έφυγε και εκείνη. Σιγά μην θέλει να με ξαναδεί μετά τις φωνές που τις έβαλα. Άχρηστε, ηλίθιε. Τώρα θα είναι μόνη της στους δρόμους και εκείνη. Και.. και αν γίνει κάτι? Όχι θεέ μου όχι πάλι. Τέλος θα πάω να την βρω". Τότε χτύπησα την πόρτα. Εκείνος άνοιξε και έμεινε κόκκαλο. Δεν περίμενε μάλλον να είμαι πίσω από την πόρτα του δωματίου του. Μόλις κατάλαβε τι έγινε με αγκάλιασε πολύ σφιχτά και μου είπε

Α"συγνώμη μωρό μου δεν έπρεπε να σου φωνάξω απλά έγινε αυτό πάνω στα νεύρα μου. Τώρα θα έτρεχα να σε βρω. Θα με συγχωρέσεις?" Μου έκανε και puppy face. Μετά πως να του αντισταθείς εε?
Β"ναι καρδιά μου σε συγχωρώ" είπα και τον φίλησα στο στόμα.
Α"θες να κοιμηθούμε εδώ? Μαζί?"
Β"μμ δεν μπορώ σήμερα γτ αύριο έχω κανονίσει με τον Λουκ να πάμε βόλτα"
Α"τι έχεις κανονίσει? Και με ποιον?" Είπε ενώ έβραζε από θυμό.
Β"με αυτόν που άκουσες βόλτα. Αλλά σε παρακαλώ μωρό μου χαλάρωσε. Δεν θέλω να τσακωθούμε πάλι. Αφού ξέρεις εγώ μόνο εσένα θέλω. Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη?"
Α"σε εσένα έχω εμπιστοσύνη. Σε αυτόν τον κάγκουρα δεν έχω"
Β"έλα βρε μεγάλε μου. Απλά του είχα υποσχεθεί να του δείξω την γειτονιά τπτ παραπάνω"
Α"τεσπα με έπεισες μικρό μου, αλλά μόλις τελειώσετε πάρε με τηλέφωνο εντάξει?"
Β"εντάξει καρδιά μου. Θες να με πας σπίτι?"
Α"ναι. Πάμε μαζί". Είπε και φύγαμε από το σπίτι του και ο ίδιος με δική του πρωτοβουλία με έβαλε πάνω στους ώμους του. Ύστερα από λίγη ώρα είχαμε φτάσει πλέον σπίτι μου όπου κοιμήθηκε μαζί μου και ο Άρης.

~...~
Και στοπ. Έβαλα πιο σύντομα από ότι υπολόγισα. Δεν άργησα πολύ εε? Ελπίζω να σας άρεσε η συνέχεια. Το κεφάλαιο πως σας φάνηκε? Εύχομαι να σας άρεσε. Το γράφω τώρα την 5η ώρα, χωρίς να με βλέπει η κυρία της έκθεσης. Επόμενο κεφάλαιο λογικά θα μπει την Κυριακή. Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena  💘😍