Εφηβικοί Έρωτες #BWS17

Κεφάλαιο 40 (Επίλογος)

~Ύστερα από 1 μήνα~
Άρης pov
Σήμερα επιστρέφουμε από τις διακοπές και επίσης σήμερα βγαίνουν τα αποτελέσματα των πανελληνίων. Μακάρι να έχουμε περάσει και οι δύο Αθήνα.
Β"Μωρό μου έλα να μαζέψουμε τα πράγματά μας" είπε και χάιδεψε την κοιλιά της η οποία ήταν κάπως στρουμπουλή. Πόσο μου αρέσει να την βλέπω χαρούμενη και ξέγνοιαστη.
Α"Ναι Βάνα μου πάμε" είπα αλλά εκείνη ξαφνιάστηκε και σφίχτηκε λίγο. "Τι έγινε μωρό μου? Είσαι καλά?"
Β"Ναι καλά είμαι, απλά κλώτσησαν τα δίδυμα. Να πιάσε" είπα και έπιασα την κοιλιά της. Στη συνέχεια ένιωσα και εγώ τις κλωτσιές που της έριξαν.
Α"Αυτό είναι.. Τέλειο" είπα χαρούμενα.
Β"Και εγώ χαίρομαι" είπε και έσκυψα και είπα χαϊδεύοντας την κοιλιά της
Α"Να την προσέχετε την μαμά σας και να μην την πονάτε"
Β"Πάει αυτός θα γίνει χαζομπαμπάς"
Α"Εε γτ το λες αυτό?"
Β"Γτ όχι αφού είναι η αλήθεια. Πάμε τώρα να μαζέψουμε τα πράγματά μας, γτ μας περιμένουν και οι υπόλοιποι για να φύγουμε"
Α"Πάμε τότε". Μαζέψαμε τα πράγματά μας στις βαλίτσες και σε 2 ώρες πετούσαμε για Ελλάδα.
Τεό"Λοιπόν είμαστε όλοι έτοιμοι?"
Όλοι μαζί"Ναι"
Αντρ"Πως νιώθεις που θα γίνεις μαμά από τόσο νωρίς?"
Β"Να πω την αλήθεια? Παράξενα, αλλά ωραία παράξενα"
Αντρ"Χαίρομαι τόσο πολύ για εσένα" της είπε και η Βάνα συγκινήθηκε.
Β"Και εγώ χαίρομαι που έχω τόσους καλούς ανθρώπους γύρω μου" απάντησε και την αγκάλιασε.
Α"Άντε πάμε γτ αλλιώς δεν θα προλάβουμε το αεροπλάνο θα έχει φύγει". Έτσι πήραμε τις βαλίτσες μας, πήγαμε προς την πιάτσα με τα ταξί και τις βάλαμε μέσα. Τα ταξί μας άφησαν στο αεροδρόμιο όπως τους είχαμε πει και μας βοήθησαν να βγάλουμε τις βαλίτσες μας έξω. Το αεροπλάνο έφευγε σε 10 λεπτά. Πήγαμε στο τμήμα που κάνουν τσεκ-ιν και ελέγξανε τις ταυτότητες και τα διαβατήρια. Μπήκαμε στο αεροπλάνο και καθίσαμε στις θέσεις μας, αλλά επειδή ξυπνήσαμε νωρίς κοιμηθήκαμε μέχρι που να φτάσουμε. Όταν ξυπνήσαμε είχαμε φτάσει Αθήνα. Πήγαμε εκεί που είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας και γυρίσαμε πίσω στα σπίτια μας. Εγώ πλέον έμενα μαζί με την Βάνα γτ οι γονείς της την διώξανε από το σπίτι της όταν μάθανε για την εγκυμοσύνη. Στην αρχή στεναχωρήθηκε, αλλά τώρα δεν θέλει ούτε να τους μιλάει.
Α"Πάμε να δούμε που περάσαμε?"
Β"Ναι πάμε". Μπήκαμε στο λάπτοπ και κοιτάξαμε που έχουμε περάσει. Πρώτα κοίταξα εγώ.
Α"Πέρασα Αθήνα" είπα ενθουσιασμένος. Μετά κοίταξε και η Βάνα και είπε
Β"Και εγώ" είπε και εκείνη το ίδιο ενθουσιασμένα με εμένα.
Α"Θυμάσαι που σου είχα πει ότι σου είχα μια έκπληξη?"
Β"Ναι το θυμάμαι.. Τελικά θα μου πεις τι ήταν αυτή η έκπληξη?"
Α"Ωραία. Λοιπόν επειδή οι σχολές που θα πηγαίνουμε είναι κοντά η μία στην άλλη έχω αγοράσει ένα σπίτι που είναι κοντά και θα συγκατοικήσουμε. Απλά ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα περάσουμε και οι δύο Αθήνα. Τι λες?" είχε μείνει έκπληκτη και δεν ήξερε τι να πει. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα άρχιζε να τσιρίζει και να λέει
Β"Ναι ναι ναι. Θέλω πολύ να συγκατοικήσουμε"
Α"Υπέροχα πάμε να το δεις"
Β"Φύγαμε"