Εφηβικοί Έρωτες #BWS17

Κεφάλαιο 20

~Μετά από 4 μήνες~
Άρης pov
Σε λίγο θα γιορτάσουμε τον την πρώτη μέρα του καινούριου χρόνου. Σε λίγες μέρες θα ανοίξουν τα σχολεία πάλι. Εγώ έχω ξαναγυρίσει σχεδόν στα παλιά. Με την Βάνα συνεχίζουμε να είμαστε μαζί. Τώρα θα αναρωτιέστε τι έγινε όλους αυτούς τους μήνες. Λοιπόν θα σας πω.

Flashback
Φτάσαμε στο σπίτι της μητέρας μου και την πήραμε και πήγαμε στο νοσοκομείο. Ο μπαμπάς ήταν πολύ σοβαρά και εγώ σε κατάσταση σοκ. Δεν ήθελα να καταλάβω τι γινόταν γύρω μου. Ήταν σαν να ήμουν ζόμπι. Όλα ήταν χάλια. Μπορεί να μην τον έβλεπα συχνά τον πατέρα μου αλλά τον ήθελα στην ζωή μου. Ήταν ένα από τα στηρίγματά μου. Μετά από ώρες στο χειρουργείο βγήκε ένας γιατρός και μας ρώτησε

Γιατρός"είστε συγγενείς του κυρίου που έφεραν εδώ πριν λίγη ώρα?" Η μητέρα μου και εγώ σηκωθήκαμε απότομα πάνω και απαντήσαμε ταυτόχρονα
"Ναι εμείς είμαστε συγγενείς του πείτε μας πως είναι?"
Γιατρός"δεν ξέρω πότε θα ξυπνήσει αλλά έχει αποφύγει τον κίνδυνο"
Α"δηλαδή δεν θα πεθάνει έτσι?"
Γιατρός"όχι νεαρέ μου είναι καλά". Πάλι καλά είπα από μέσα μου και η μητέρα μου ανακουφίστηκε. Από την άλλη η Βάνα μου κράταγε σφιχτά το χέρι και μου έδινε κουράγιο. Εγώ γύρισα προς το μέρος της και την φίλησα στο στόμα της και λίγο πιο πέρα ήρθε και η Μόνικα και μαζί της και ο Λουκ. Αυτό με συγκλόνισε πιο πολύ. Όταν σταμάτησαμε το φιλί τους είδε και η Βάνα και έμεινε και εκείνη. Δεν περίμενε να τους δει μαζί. Ύστερα ήρθε και ο Τεό με την Αντριάνα και τέλος ο Παύλος με μία κοπέλα που δεν ξέρω καν πως την λένε αλλά εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε κιόλας. Μείναν μαζί μας όλο το βράδυ και σηζητούσαμε για θέματα περί ανέμων και υδάτων. Την επόμενη μέρα το πρωί ο γιατρός ήρθε πάλι και μου είπε πως ο πατέρας μου σίγουρα θα ξυπνούσε εκείνο το 24ωρο και εγώ χάρηκα πολύ που το είπα στην μητέρα και εκείνη μου είπε να γυρίσω σπίτι μαζί με τα παιδιά και την Βάνα. Δεν της χάλασα το χατίρι και πήγαμε όλοι μαζί στο σπίτι και ύστερα από λίγες ώρες ξύπνησε και ο πατέρας μου.
The end of flashback

Κρατάω την Βάνα στην αγκαλιά μου και σε λίγα λεπτά θα αλλάξει ο χρόνος. Έχω όλα όσα θα ήθελε κανείς για αυτήν την χρόνια. Ελπίζω να μπει με υγεία και χαρά σε όλους το 2017. Γτ εγώ έχω την κοπέλα μου και τους γονείς μου καλά στην υγεία. Και σκεφτείτε ποιοι άλλοι θα είναι μαζί μας σήμερα. Ναι σωστά μαντέψατε τα παιδιά. Έχουμε να ειδωθούμε μαζί από τότε που έχουν κλείσει τα σχολεία. Κάνουμε καλή παρέα μεταξύ μας αλλά εγώ μάλλον δεν θα συμπαθήσω ποτέ τον Λουκ. Ακόμη την πέφτει στην Βάνα και μία φορά πήγε να την φιλήσει κιόλας.. δηλαδή μετά είναι να τον συμπαθώ? Ελπίζω να βρει κάποια καλή κοπέλα και να αφήσει την δική μου ήσυχη. Την λατρεύω.

Β"αγάπη μου τι σκέφτεσαι?"
Α"ότι έχουμε περάσει μέχρι τώρα. Ειδικά την μέρα στο νοσοκομείο που ήσουν δίπλα μου"
Β"ναι και εγώ την θυμάμαι εκείνη την μέρα. Πάμε τώρα να μετρήσουμε αντίστροφα για να αλλάξει ο χρόνος"
Α"ναι μικρή μου". Μετά από 50 δευτερόλεπτα αρχίσαμε όλοι να μετράμε αντίστροφα.
"10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1. Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος. Ευτυχισμένο το 2017". Ύστερα εγώ με την Βάνα φιληθήκαμε κάτω από το γκι της πόρτας.

~…~
Γεια σας παιδιά. Αυτή τη φορά δεν άργησα τόσο. Τι κάνετε? Ελπίζω καλά. Καλές γιορτές (νωρίς το θυμήθηκα). Έβαλα κεφάλαιο που νομίζω είναι ιδανικό αφού σε 2 μέρες αλλάζει ο χρόνος. Να έχετε ένα ευτυχισμένο 2017. Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 💕💘😀😍💞