Βάνας pov
Εκεί που έτρεχα για να πάω σπίτι να ηρεμίσω κάποιος μου έκλεισε το στόμα με κάποιο πανί με περίεργη μυρωδιά, έχασα τις αισθήσεις μου και μετά όλα έγιναν μαύρα. Ύστερα ξύπνησα σε ένα δωμάτιο,νομίζω μπορεί να ήταν και αποθήκη, σκοτεινό και δεν μπορούσα να δω τπτ. Προσπαθούσα να κουνηθώ αλλά μάταιος κόπος έφοσον ήμουν δεμένη πάνω σε μια καρέκλα. Και εκεί που νόμιζα πως θα ήμουν μόνη μου η πόρτα άνοιξε και έβαλαν μέσα ένα αγόρι αναίσθητο και τον έδεσαν και εκείνον σε μία καρέκλα. Ύστερα ήρθε ένας που έμοιαζε με ντουλάπας και μου έδωσε φαγητό. Με έλυσε και μου είπε
Ντουλ" Έχεις 10 λεπτά για να φας μετά θα έρθω για να σε ξαναδέσω". Εγώ δεν απάντησα και άρχισα να τρώω το φαγητό που μου έδωσαν και συγχρώνος σκεφτόμουν αν θα με είχε αναζητήσει ο Άρης ή αν θα είχε καταλάβει καν πως έλειπα από το σπίτι. Οι γονείς μου ή ο αδερφός μου θα με αναζητούσαν αφού λογικά θα έλειπα όλο το βράδυ.
Μακάρι να με σκέφτονται τουλάχιστον. Έτσι όπως σκεφτόμουν και είχα τελειώσει το μισό φαγητό μου με απέσπασαι μια φωνή από δίπλα. Γύρισα και αντίκρισα το αγόρι που είχαν φέρει εδώ λίγα λεπτά πιο πριν να μου λέειΜπράιαν" Μήπως σου έχει περισσέψει φαγητό?" φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος. Έτσι κοίταξα μία το φαγητό και μία το άγνωστο για εμένα αγόρι και του απάντησα
Β" Ναι θέλεις?"
Μπράιαν" Αν δεν πεινάς άλλο ναι"
Β" Ορίστε" του είπα και του έδωσα μία μπουκιά από το φαγητό. Κατάπιε και συνέχισα να του δίνω μέχρι που το τελείωσε όλο.
Μπράιαν"Σε ευχαριστώ. Λοιπόν πως σε λένε?". Τώρα να του πω ή όχι?
Β"Βάνα εσένα?"
Μπράιαν"Εμένα με λένε Μπράιαν. Έχεις ασυνήθιστο όνομα"
Β"Αυτό πρέπει να το πάρω σαν κομπλιμέντο ή όχι?"
Μπράιαν"Όπως θέλεις πάρ' το. Εγώ πάντως για καλό το είπα"
Β"Σε ευχαριστώ τότε". Την συζήτηση την διέκοψε το άνοιγμα της πόρτας όπου μέσα μπήκε ο Ντουλάπας.
Ντουλ"Βλέπω το τελείωσες το φαγητό σου γλύκα. Ωραία τώρα έλα να σου ξαναδέσω τα χέρια. Θα χαρεί πολύ το αφεντικό όταν καταλάβει πως σε πιάσαμε"
Β"Τι θέλετε από εμένα?"
Ντουλ"Από εσένα συγκεκριμένα τπτ. Από τον γκόμενό σου όμως θα πάρουμε πολλά λίτρα και ύστερα θα σε αφήσουμε ελεύθερη"
Β"Μι.. Μιλήσατε μ.. με τον Άρη?"
Ντουλ"Ναι. Ο τύπος θα έκανε τα πάντα για να σε ελευθερώσει από όπου και αν είσαι. Εγώ φεύγω τώρα και θα ξαναέρθω και για εσένα αργότερα μικρέ"
Μπράιαν"Καθάρματα όλοι σας.. Αφήστε εμένα και την οικογένειά μου ήσυχους αλλιώς δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα" είπε αλλά ο Ντουλάπας είχε κλείσει ήδη την πόρτα και εγώ ήμουν και πάλι δεμένη.~…~
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφ. Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena <3
YOU ARE READING
Εφηβικοί Έρωτες #BWS17
Teen FictionΣτο σχολείο υπάρχει πάντα ένας έφηβος που αγαπάει κάποιον άλλον. Οι πρωταγωνιστές μας γνωρίζονται από το γυμνάσιο και τώρα έχουν φτάσει στην τελευταία σχολική χρονιά και ακόμα δεν έχουν δείξει τα συναισθήματά τους ο ένας στον άλλον. Άραγε θα δείξουν...