Aşkı Da Yemiş -Night Serisi 2

Final°

İşte beklenen gün!

Bu akşam itibariyle evli bir adam olacağım. Sonrasında da herkes mutlu olacak. Başta da ben.

"Damat bey, aç kapıyı" diye kapımı yumruklayan Demir beni mutlu etmeye yetiyordu. Tabi, sabahın körü olmasını da es geçiyordum doğal olarak.

"Bebeğim, beni çok mu özlemiş?" diyerek kapıyı açtığımda Demir benim üzerime atlarken arkasında belini tutan kızcağız da gözünü devirerek bize bakıyordu.

"Ay, seni gördüm meleğimi unuttum" diyen Demir'le ben Elif'r gülerken o hala yüzü asık bir şekilde duruyordu. Demir ise biz hiç takmadan Elif'in karnına eğilip bana baktı.

"İşte meleğim, bu işe yaramaz Taylan amcan" dediğinde Elif en sonunda tak etmiş gibi onu başından tutup ittirdi vebali gülümsedikten sonra beni yoldan çekip içeri geçti. Eh, bu kadar yolda kız yoruldu tabi.

"Bebeğim, bi şey mi oldu?" diyerek kapıdan geçen Demir'le ben de kapıyı kapayıp içeri geçtim.

"Bi de bi şey mi oldu diye soruyor ya" dediğinde ayaklarını koltuğa uzatmış oturuyordu. Ben ise onların bu haline bakmayı, onlara yatak kurmaktan daha eğlenceli bulmuştum.

"Ben anlamadım, sen bir şeye mi kızdın?" dediğinde sonunda Elif yerine doğruldu ve bağırmaya başladı.

"Doğmamış çocuğun üzerine bu kadar düşmen doğru mu, Demir? Bu dönemde üzerine düşmen gereken benim, bebek değil"

Demir ise bu çıkışmaya şaşkınca baktı. Hafif bir üzülmüş gibiydi de.

"Çocuğumuzu kıskanıyor olamazsın, bebeğim. Ben her zaman senin üzerine düşüyorum ayrıca" dediğinde vaktinde ortalı yıkıp kavuran adamın bu olduğunu şaşkınlıkla izledim.

Elif ise bu duruma çoktan alışmış gibi yerinde kalkıp bana döndü.

"Misafir odanı kullanabilir miyim? Yol beni biraz yordu da" dediğinde onu başımla onaylayıp onu misafir odasına bıraktım. Demir ise az önce onun kalktığı yere oturmuştu.

"Bazen herşeyi bırakıp kaçasım geliyor, sonra diyorum ki; ulan salak! Bu kızı alana kadar ne yalakalık yaptın, şimdi bu kadar emeği arkanda bırakıp nereye gideceksin?"

"Ulan salak kısmına katılıyorum" dediğimde bana ters ters baksa da sonra uzanıp beni başımdan yakaladı ve koltukta debelenmeye başladık.

"İn ulan tepemden, başım bağlı benim" dediğimde ise yere düşmüştük. Bir süre daha yuvarlansak da en sonunda yan yana salonun ortasında yatıyorduk.

"En sonunda kavuşuyorsun, ha?" dediğinde tavana bakarak güldüm. Zor olmuştu ama olmuştu işte.

"Ben kahvaltı hazırlayayım size. Yiyelim, sonra dinlenin siz, benim koşturmam başlayacak. Bir sürü şey var" dediğimde ayağa kalkıp bana elini uzattı. Ben de uzattığı eli tutup kalktım.

Hemen sonrasında hızlıca hazırladığım kahvaltı sofrasında hepimiz gülerek kahvaltı ederken kapı çalmaya başladı tekrar. Bu sefer gelen de Tolga'ydı.

İçeri geçtiğinde Demir ve Elif'e sarıldıktan sonra gelen tebrikleri de kabul edip kahvaltıya dahil oldu. Her ne kadar birden çıkan bu evlenme kararına herkes şaşırmış olsa da en az o kadar da mutlu olmuştuk.

"İşte her işe bakıyorlar yavaştan da şu düğün çıkınca kızı isteyelim falan dediler. Bakalım, Kenan amcadan isteyeceğiz herhalde" dediğinde portakal suyunu içerken elimle kendimi gösteriyordum.

"Ben varken, babamdan mı isteyeceksiniz ya?" dediğimde bana ağzını büktü.

"Bi de senin balayına gelmeni bekleyemeyiz, kusura bakma valla. Hem sen ayrıca çıkarırsın"