HARRY
Hindi na ako nakatulog pa. It's 4am and I can't get my eyes off her. She's sleeping peacefully.
Like an angel.
Pinasunod ko si Herbert kanina para magdala ng maayos na sasakyan, siya na ang nagmaneho pabalik ng dala-dala namin kanina. I also told him to cancel all my meetings today. Inutusan ko rin siya bumili ng mga tangke ng oxygen.
"Harry bakit gising ka pa?" Husky niyang pagkakasabi. Ngumiti lang ako.
Hindi ko maiwasang maalala ang nangyare sa amin kagabi.
Umupo ako sa tabi niya at inilapit siya sa akin. I hugged her from behind. Hindi naman ito gumalaw.
"I'm sorry." Sabi niyang muli.
"You have nothing to be sorry Raeyna." Sagot ko sakanya.
"I'm sorry sa lahat ng nangyare kagabi." Nahihiys niyang sabi.
"I said, you have nothing to be sorry." Kulit talaga. "From now on, titipirin mo yang sorry mo ha."
"Bakit naman?"
"I want you learn. Magsosorry ka lang kung kasalanan mo talaga."
"Sorry hindi ko sinabing may sakit ako." Mahina niyang sabi, nasaktan ako. "Wag kang mag-alala hindi naman nakakahawa."
"I don't care kung nakakahawa or hindi." Naramdam ko siyang tumingala para tignan ako. "Ako dapat ang magsorry." Hindi ko alam paano. "I must not let you wake uo early every morning and do all the chorse. I should have let you rest and eat right. Yung nangyare kagabi, kasalanan ko din. I wanted to eat out, as a peace offering. Kasalanan ko, I let you wear those kind of clothes and shoes. Kasalanan ko I let you drink, kasalanan ko I let you went alone para magcr." Anong nangyayare sakin... I never accept mistakes from myself.
"At kasalanan kong I let you have me last night." Natatawa niyang sabi.
"That's so naughty of you para ipaalala yan." Kiniliti ko siya at tumawa naman ito. "Baka mamaya maisipan kong ituloy, ikaw rin. Baka tuluyan kanang hindi makahinga." Pangaasar ko naman dito.
"Manyak!"
"Nagpamanyak ka naman." I saw her blused. "By the way, how months is your baby?" Parang sumama ang tyan ko sa sinabi ko. Sumandal siya sa akin at nilagay ang kamay ko sa puson niya.
"It's empty." Para akong nabinge at hindi makapaniwala sa sinabi niya. "Sinabi ko lang 'yon para hindi matuloy ang kasal." Labis akong natuwa sa mga narinig ko.
"Bakit sabi mo noon sakin?"
"Niloloko lang kita." Sabi niya ng tumatawa. "So it's empty."
"Lagyan na natin." Seryosong sabi ko. "Lagyan ko na." Napasinghap naman ito.
"Manyak!" Natawa ako.
"Trick by a random guy ka pang nalalaman ahh.." Pang-aasar kong sabi sakanya. "Pa bitch effect ka pa ahh..." Dagdag ko at tumawa naman ito.
"So basically, I'm stil vir-" natigilan ito. "I was pala." Napangisi ako. Tumahimik siya.
"Ano yun?" Nangaasar kong sabi.
"Wala!" Nahihiya naman niyang sabi. Tumawa ako.
"Look." Turo ko sa dugong nakamantsa sa puti naming kumot. Sinundan niya ng tingin ang tinuturo ko at namula ito. "You were virgin last night." I smiled. Hindi siya umimik. I hugged her tighter.
"Masaya ako ngayon." Natuwa ako sa mga sinabi niya. "Kasi akala ko, 'di na ako sasaya nung itinakwil ako ni daddy. Akala ko magiging miserable na ang lahat." Seryoso niyang sabi. "Buti nalang."
"Buti na lang ano?"
"Ikaw ang nakakuha sa akin." Buti na lang, nakuha kita. "Alam mo, sa totoo lang nung unang beses kitang makita, feeling ko kilala kita." That wasn't the first Raeyna. Kilala mo talaga ako. "Siguro kaya namumukaan kita kasi isa ka rin sa mga sikat na tao sa business industry." It's more than that. "Ilang taon kana ba?"
"24"
"Ang tanda mo na pala eh!" Pang-aasar niyang sabi. "Bakit wala ka pang asawa?" Kumabog ang dibdib ko sa tanong niyang yon. "Ako nga 18 palang, gusto na nila ipakasal."
"May balak ka pa bang bumalik sa inyo?"
"Depende sa balak mo." If only you know Love Belle Raeyna. If only you know. "Babalik man ako, pero yung kaya ko na ang sarili ko at may maipagmamalaki na ako sa kanila." Malungkot niyang sabi. "Kailan pala birthday mo?" Masaya niyang tanong.
"September 18, gusto ko ng magandang regalo ah." Natuwa naman ito.
"Uhm. Sige. Sige." Masaya niyang sabi na parang bata. "Uhm ano palang height mo?"
"6'5"
"Omg ang tangkad mo!" Tili niya.
"E ikaw?" Sumimangot ito.
"Wag mo ng alamin." Tumawa naman ako. "Maliit lang ako, 5'5 lang."
"Pantay naman tayo sa kama." Bulong ko sa kanya.
"Nakakakilabot ka. Tumigil ka nga!" Nagpipigil kilig niyang sabi. Lalo akong natawa. Tahimik lang ito. Hinawi ko ang buhok niya at hinalikan ko ito sa batok habang ang kamay ko nama'y tumaas sa pagkabilang dibdib niya. Nakatingala siyang sumandal sakin habang nakapikit.
Binaba ko ang kamay ko sa ibaba niya at pinasok sa kanyang pajama. Ang isa ko namang kamay ay niyakap ang dalawang dibdib niya habang hinahalikan ang balat biya sa likuran.
"Harry. May. Pasok. Ka." Paputol-putol na sabi nito habang sumisinghap.
"I know." Napangisi ako.
"Hindi. Ka. Ba. Papasok?" Tanong nito habang nakapikit.
"Papasok, sayo."
