İTAATKAR #Wattys2018

{24}~KAPAN

Bölüm ithafı: @BeyhanKimsun

Bölüm şarkıları: Gökhan Türkmen- dön
Esra Kahraman- ex love

You left me alone in dark
Beni karanlıkta yalnız bıraktın
And made the pain just like a shark
Ve bir sahtekar gibi bana acı verdin
There is no need for talking
Konuşmaya gerek yok
Don't get tired for explaning
Açıklama yapmak için yorulma
Nothing will be same again
Hiç bir şey tekrar aynı olmayacak
And our love never will begin
Ve aşkımız hiç bir zaman yeniden canlanmayacak

Stop telling me abaut your regrets
Bana pişmanlıklarından bahsetme

Zihnim vücudumun bütün uzuvlarına bedenimde hissettiğim ağrının merkezini soruyor, ense köküm kendini ele veriyordu.
Ense kökümde başlayan ağrı bütün vücuduma yayılmış şekilde sancı yapıyor ve adeta beynimi yaralıyordu.

Zihnim en son hatırladığım görüntülere ev sahipliği yaptığında hızla gözlerimi açarak etrafıma baktım. En son sert bir darbeyle enseme vurulmuş ve ben, beni taşıyan kollar arasına yığılmıştım. Üzerinde uyuduğum yatak bana bir açıklama yapılma ihtiyacı hissettiriyordu.

Kurumuş boğazımdaki susuzluğu gidermek adına yutkundum. Ense köküm ve başımda ki ağrı kendini bir kez daha öne çıkarırken usulca yataktan kalkıp etrafıma bakındım.

Bu tek kişilik yatak odasında ne işim vardı ve yine ne için, kim tarafından kaçırıldığımı bilmiyordum.
Sanırım işler hiç te iyiye gitmiyordu.
Elim hızla üzerimdeki montun cebine attığım bıçağa giderken onu hissetmeye çalıştım. Yoktu.
Cebimi daha iyi kontrol ettim ve bıçağın cebimde bir delik açtığını, ve oradan içeriye düştüğünü farkettim.
Rahatlamam çok kısa sürmüştü.

Erik neredeydi? Beni kaçırdıkları gibi onu da kaçırdıklarını sanmıyordum ama beni nasıl bulacaktı?

Hızla kapıya ulaşıp açmaya çalıştığımda tahmin ettiğim gibi kilitli olduğunu farketmem uzun sürmemişti. Üzerimdeki monta sarılarak yatağa oturdum. Mide guruldamam baş gösterdiğinde onu umursamayarak odaya tekrar göz gezdirdim. Saat akşamı gösteriyordu ve pencereden gördüğüm kadarıyla hava karanlıktı.

İç çekerek saçımdaki örgüyü açıp tokayı bileğime taktım. Kahverengi saçlarım dalgalar halinde belime kadar uzanmıştı. Duyduğum sesle kapıya çevirdim bakışlarımı. Kilidi çevrilmiş, daha sonra hızla açılarak içeriye sarışın bir hizmetçi girmişti.

"Beyefendi sizi akşam yemeğine çağırıyor." dedi bir eliyle çıkışı gösterirken. Kaşlarımı çatıp yerimden kalkarak onu takip ettim. Beni büyük salonda yemek masasına kadar getirmiş, daha sonra gitmişti.

Gözlerim masanın başında oturan kişiye kaydığında onu seçmeye çalıştım. Hayır onu tanımıyordum ama bana itici bir şekilde gülümsüyordu.

"Gelsene Rose, yemek yiyelim acıkmış olmalısın." dedi eliyle yemekleri işaret edip gözlerime bakarken. Gözlerim evin içinde duran korumalara kaydığında ise yutkunarak tekrar gözlerine baktım.

"Kimsin?"

"Önce yemek y-"

"Senin lanet yemeğini istemiyorum! Kimsin?!" dedim sesimi yükselterek. Ensemdeki ağrı kendini belli edip sesime de yansıtmıştı kinini.

"Ne bu öfke?"

Sesinde kesin bir ciddiyet hali vardı. Dişlerimi sıktım. Boynumdaki ağrı daha fazla ayakta kalmama müsade etmemişti ve bende deri döşeme sandalyeye tutunarak oturmak zorunda kalmıştım.