İTAATKAR #Wattys2018

{38}~TANRININ TUZAĞI

Bölüm ithafı:sumeyye_yurek
blackgirl218
buglemtas06
handenine
suenoo

Bölüm şarkıları: Sıla- yan benimle
Sancak-yağmur
Gökhan özen- ne farkeder
Uğur akyürek- aşk izi

Bir şarkı tut senin olsun
bir şiir de benim olsun
Yalnızlığın kollarındasın görmüyorsun
görmüyorsun
Ellerimi al üşüyorsun
ağır ağır düşüyorsun
Kaybetmeyi anlatma bana bilmiyorsun
bilmiyorsun

Belki de her insanın kendine özel bir tanrısı vardı. Yani bir değil. İnsan sayısı kadar tanrı vardı aslında. Bu tanrılar, sahibi olduğu insanları yönetiyordu. Kimisi yaratıcısı olduğu insanın yaşamını belirliyor ve daha sonra çıkacak olan sorunların hişbirisini önemsemeyip seyirci koltuğuna geçerek, mantıksız bir film izlemenin umursamazlığı gibi bakıyordu hayata.

Ve kimisi de yarattığı insanın hayatının düzenle ilermesi hatta kusursuz bir düzende olması için sürekli müdahale ediyor, tüm sorunları ve pürüzleri ortadan kaldırıyordu. Çok tuhaftı. Sanki biri çocuğunu okula gönderip hiç bir şeyden haberi olmayan anne iken, diğeri, neredeyse saat başı çocuğunu arayıp durumunu soran, ne olup ne olmadığını merak eden, daha doğrusu çocuğunu umursayan bir anne gibiydi.

Tanrım neden benim umursamaz annem olmayı seçtin?

Bazı anlar, bazı anları unutmak istiyordum. İnsan beynini yakacak olan bilgileri hafızasında tutmak istemezdi. Bende öyleydim. Az önce öğrendiklerim tamamen bir saçmalıktı, hafızamda tutmamı gerektirmiyordu.

Güldüm.

Gülüşlerim tebessüm olamayacak kadar çok, kahkaha olamayacak kadar da azdı. Gülerken omuzlarım sarsılmıyordu ama yinede biri gördüğünde bu kız delimi dedirtecek gibi tuhaf gülüyordum.

Bana bakmaya devam etti. Oturduğum yerden gülerek kalktım ve sırtımı duvara verdim. Erik çaprazımda ki yatakta oturuyordu. Gülmeye devam ederken yumruklarımla yaşaran gözlerimi temizledim.

Kulaklarım çınlıyordu.

Gülmeyi kestim, ardı ardına bir kaç kez yutkundum ve gözlerimi yeniden temizledim. Erik bana bakmaya devam ediyordu. Kaşlarımı çattım.

"Ne bakıyorsun öyle?"

Sorumla birkaç saniye daha yüzüme bakmaya devam etti. Sonra bakışları pencereye dönerken yumruklarını sıkmıştı. "Çok tuhafsın. Az önce sana bir itiraf yaptım ve sen-"

"Ve sen benim buna inanmamı bekliyorsun öyle mi?" diye kestim sözünü. Güler gibi bir ses çıkardım. "Gerçekten mi?"

Terden nemlenen ellerimi pantolonuma silmek istediğimde ellerimin titrediğini farkettim. Bu yüzümü buruşturmama neden oldu. Kendimi kötü hissettim. Kaburgalarımın arasından ince bir sızı kendini belli ettiğinde birkaç kez öksürüp ona bakmaya devam ettim. "Konuşmaya devam et." Dedim dişlerimi sıkarken. "Susma, konuş ki konuşabileyim."