Tükendik , tükenmek beraberinde yalnızlığı da getirdi , yağmur olup yağmayı değil de ağaçların gölgesine düşüp ağlamayı yeğledik , çok sevdik de seviliriz zannettik , meğerse yanılmışız , yüzüne değil gözlerine kapılmışız , yaş oluruz dedik gözünde küfür olduk dilinde , biz gülmekten değil ağlamaktan katılmışız . Tek istediğimiz sevgiydi onu da yüzümüze , onların da gözlerine bulaştırmışız .
Yazmaya da alıştım sevmeye de , terse düşmeyi de tattım sevgiyi de , tattım da usta alışamadım acıya işte , ıslak kaldırımlara bakıp "bu mudur hayat" dediğimde oldu , göklere bakıp "ne olur yardım et" dediğimde , her bakışında gözlerimde doldu , kahrolduğum da gözlerini çevirdiğinde . Bir kez de sen vurdun devrilmeye yaklaşmışken , bu kez de sen buldun aşk yüreğime saklanmışken , bir kez daha vurdun çıkartıp hançeri saplanmışken , bu kez daha zor oldun imkansızken .
Görmesen daha iyi halimi ama kör edemem ki gözlerini , vazgeçmeye bu kadar yaklaşmışken asla diyip , bak yeniden doğurdum sözlerimi .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzan
PoetryBir düşün arkadaş, insanlar ne ister ne bekler ne diler senden, ne ile memnun edersin bazılarını ne kadar nefret ettirirsin kendinden çorbana kaşık atanları ? Düşün, düşün ki birşeylerin farkına var düşün ki hayatının anlamına var. Bir düşün ne haya...
