Sen yoksun diye örtmüyor akşam üstünü
Bir tarafı açık kalıyor gecenin
Saçma sapan rüyalar görüyor da ağlatıyor göğün yüzünü
Toprak desen kendinden geçmiş
Toprak demeyelim biz
Boşver, ölümü düşünmeyelim
Ne kadar kar yağarsa yağsın beyazlamıyor geceler
Temiz görünmek isteyen kirli bir siyah
Biliyoruz
Yağmurla yıkanır mı yerin yüzü
Olmaz, çimen kalır alnında
Yüz üstü düşer damlalar
Olmaz
Ne yere, ne göğe, tutunamazlar
Gözlerime kayarlar
Oradan da düştükleri zaman
Ne kirpiklerim tutabilir onları ne de kızaran Gözaltlarımı es geçiyorum
Onlar zaten bir menekşe renginde
Avuçlarıma düşsünler sarmalayayım
Avuçlarına yazık be kadın
Avuçlarım alışkın, senden gelen herşey ısıtır avuçlarımı, senden gelen herşeyi sever avuçlarım
Avuçların naziktir senin, bir buseyi hoş getirir parmaklarına, hangi buse hoş bulmaz ki avuçlarını. Hangi dudak yaralanmaz avuçlarında, hangi dudak sarılmaz parmaklarına
Yüzünle sevişmeyi özledi avuçlarım be adam
Avuçlarınla sevişmeye hasret yüzüm be kadın
Yeni yetme sakallarım parmaklarının dansını özledi
Bir de bir sarışı var yüzümü ellerinin kameri gündüz güneşi gece doğurur yüzüme
Sabır sevgilim, sabır
Sabır sevgi'lim, sabır
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzan
PoetryBir düşün arkadaş, insanlar ne ister ne bekler ne diler senden, ne ile memnun edersin bazılarını ne kadar nefret ettirirsin kendinden çorbana kaşık atanları ? Düşün, düşün ki birşeylerin farkına var düşün ki hayatının anlamına var. Bir düşün ne haya...
