W(Two World)

Part(14.2)

Sehun သူ နဲ႔ ႏွစ္​​ေယာက္​တည္​း က်န္​ခဲ့တဲ့ Luhanကို ၾကည္​့ၿပီး

"မင္​းက ငါ့ကို ဘာ​ေျပာမလို႔လဲ"

Luhanက ထိုင္​ခံုကို ၀ုန္​းခနဲ ဆြဲယူၿပီး Sehunရဲ႕ကုတင္​နားသို႔ ကပ္​ထိုင္​ကာ

"ခင္​ဗ်ားအသက္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​ကယ္​ခဲ့တယ္​လို႔ ​ေျပာတယ္​​ေနာ္​"

"အင္​း...ဟုတ္​တယ္​​ေလ"

"ဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ကူညီမယ္​မို႔လား"

"ဒါ​ေပါ့ မင္း့ရဲ႕ ​ေက်းဇူးကိုဆပ္​ရမွာ​ေပါ့"

"Arnyi....​ေက်းဇူးဆပ္​တာမ်ိဳးႀကီး မလိုပါဘူး ဒီက​ေန တိတ္​တိတ္​​ေလးထြက္​သြားလို႔ရ​ေအာင္​ပဲ လုပ္​​ေပးပါ​ေနာ္​"

ဘာလို႔ အဲလိုမ်ိဳး​ေတာင္​းဆိုရတာလဲ......Sehun က နားမလည္​သလို တခ်က္​ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ Luhanက

"ကြၽန္​​ေတာ္​က ​ေလာ​ေလာဆယ္​ ရဲ​ေတြ​ေမးတာ​ေတြကိုလည္​း  မ​ေျဖခ်င္​ဘူး သက္​​ေသလည္​းမလုပ္​ခ်င္​ဘူး​ေလ"

"ဘာလို႔လဲ"

"အခု ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ အ​ေျခအ​ေနအရပါ"

"ဘာလဲ မင္းက ဒီမွာ တရားမ၀င္​​ေနတာမို႔လား ဒါမွမဟုတ္​ လူဆိုးမို႔လို႔လား..."

"အ​ေၾကာင္​းအရင္​းကို ​ေမးမ​ေနပါနဲ႔ ခင္​ဗ်ား အသက္​ကို ကယ္​ထားတာပဲ ဒီ​ေလာက္​​ေလး​ေတာ့ ျပန္​ကူညီ​ေပး​ေပါ့"

Luhanတို႔က​ေတာ့ Samnamja ပီသစြာ ႏႈတ္​ခမ္​းက နဂို စကား​ေျပာတာထက္​ ခြၽန္​ထြက္​လာၿပီး Sehunကို မ်က္​​ေစာင္​းႀကီးနဲ႔ ၾကည္​့လာသည္​

​ေဒါသထြက္​​ေန​ေသာ Luhanကို ၾကည္​့ၿပီး Sehunက ျပံဳးကာ

"မင္​းက ငါ့အသက္​ကို ကယ္​ခဲ့တာဆို​ေပမယ္​့လည္​း အဲလို​ေတာ့ မကူညီႏိုင္​ပါဘူး မင္​းအ​ေၾကာင္​းကိုလည္​း ဘာမွ မသ္ိ​ေသးဘူး​ေလ ရဲ​ေတြကလည္​း မင္​းကို သံသယ႐ွိ​ေနတာကို မင္​းသာ တကယ္​ အျပစ္​ကင္​းတယ္​ဆိုရင္​ ရဲ​ေတြကို ​ေတြ႔ၿပီး အျပစ္​ကင္​​း​ေၾကာင္​း ​ေျပာျပသင္​့တာ​ေပါ့"

Luhanတစ္​​ေယာက္​မ႐ွည္​တဲ့စိတ္​ကို မတရားဆြဲဆန္႔​႔ကာ

"ကြၽန္​​ေတာ္​ အျပစ္​မ႐ွိတာ ခင္​ဗ်ားသိ​ေနတာပဲ....႐ႈပ္​တယ္​ဗ်ာ ကူညီမလား မကူညီဘူးလား တစ္​ခြန္​းထဲ​ေျပာ"