We Broke Up

{ Entry 18 • Ped Xing }

ATTN: This is where the real story starts ;)

— • —

I just indulge myself into work instead of thinking about Taehyung. Of course I'll be missing him more which makes me more sad. It's been two weeks since he left and only God knows how I missed him a lot. Syempre hindi ko na 'yun sinabi sa kanya dahil baka lumaki ang ulo nun at biglang sumugod dito sa Pilipinas kahit 'di pa tapos ang trabaho niya sa Korea.

I worked all-around at Aroma. Ni hindi ko na rin namalayan ang oras na 8pm na dahil puro lang ako trabaho. My workers told me to get some rest or go home but I rather not. Siguro mag-stay na lang ako hanggang sa closing time.

"Ma'am Lily, kami na po ni Dicky ang bahala dito. Hindi pa ba kayo uuwi?" Ayreen asked me. Busyng-busy ako sa pagpupunas ng mesa nang lumapit siya sa akin.

I turned to her and smiled. "I'm fine, Ayreen. You don't need to worry about me. Mas gusto kong may ginagawa dito kesa nakatambay lang ako sa bahay. Ang boring kaya."

Nginitian niya ako ng alangan. "Sure ba kayo dyan, Maam? E kasi parang halos akuin niyo na ang trabaho namin e."

"Ano ka ba, wala 'yun. Uuwi na lang ako pag gusto ko nang umuwi kaya ice lang talaga ako."

"Ma'am, mawalang galang na po ha. Kaya po ba kayo nagtatagal dito dahil nasa ibang bansa si Sir V?"

Tumigil ako sa ginagawa ko tapos bumuntong-hininga. "Oo e, namimiss ko 'yung airmax na 'yun. Sabi pa man din niya sa akin wag ko raw siya masyadong mamiss e ang hirap kaya! So what I just did instead is to keep myself busy."

"Sabihin niyo na lang po sa kanya na namimiss niyo siya para umuwi na siya dito sa Pilipinas para sa inyo, Maam." Ayreen thought that telling V that I miss him is just easy-peasy.

I chuckled. "That's not an option. Pag sinabi ko 'yun sa kanya, mabilis pa sa alas-kwatrong uuwi 'yun dito. And I don't want to compromise his job there."

"Aaah," tumango-tango si Ayreen tapos nagpaalam na magpo-proceed na siya sa trabaho niya.

Napansin kong bumukas 'yung entrance ng Aroma kaya awtomatiko akong lumingon para batiin ang pumasok na customer. "Good evening! Welcome to Aroma - "

Halos mawala ang ngiti ko nang makita kong si Cola ang dumating. Napakapit ako sa upuan malapit sa akin. What she's doing here? Ah, of course she's your customer, Lily.

"Hi, Lily! Kamusta?" she greeted me with all-smiles. Mukha talaga siyang fake. Sorry.

"I'm fine." matipid na sagot ko. "Table for two?"

She mockingly smiled, "Mukha ba akong may kasama? I'm alone."

I can't help but to raise my two eyebrows. Kung hindi lang 'to customer ay kanina ko pa siya pinalayas. "I thought you're with Brent. Lagi kasi kayong magkasama e."

"Not this time. " umupo siya tapos tinignan ang naka-ready na menu sa table. "I actually missed that guy."

"Hmmm," tumango ako. "I am not asking if you missed him but thanks for letting me know." but of course! Hindi ako basta-basta magpapatalo sa kanya.

Pasimple siyang umirap pero nagbawi naman ng ngiti sa akin. God, Cola! Why do you need to be a plasticated biatch. Seriously?

"I just want a medium cup of Café Americano and one slice of blueberry cheesecake. That'll be all." sabi niya sa akin.

I nodded then excused myself. Pagkatalikod ko sa kanya ay umirap to the max talaga ako. Pero wala na akong magagawa kundi ang hayaan siyang kumain siya dito. She's a customer afterall. Baka kung biglang lumabas ang sungay ko ay mapaalis ko siya at maging bad publicity pa 'yun sa Aroma. Isa siyang public figure kaya dapat maging maingat ako sa mga movements ko.