We Broke Up

{ Entry 17 • Future Distances }

ATTN: Hi guys, this is one hell of a boring and bitin update so matatanggap ko pag na-bestmode kayo haha. Alam ko inintay niyo 'to pero para sa akin ang chaka ng Entry 17 lol. Basta babawi ako sa Entry 18! xx

— • —

Actually, hindi naman talaga ako naiihi at all. Gusto ko lang mag-restroom dahil hindi ko na keri ang nangyayari doon sa mesa. I just stared myself blankly at the mirror. Sinampal-sampal ko pa ang mga pisngi ko ng mahina nang magising ako sa katotohanan. I don't know what's happening with myself. Napapitlag ako nang biglang mag-ring ang cellphone ko. The caller came from an unregistered number.

Kumunot ang noo ko at mabilis na sinagot ang tawag. "Hello," I started.

"Anneliese,"

I was stunned by Brent's voice. It couldn't be possible that he has my mobile number!

"'Di ba sabi mo k-kausap mo ang Dad mo?" I asked him.

"Nah, that was just an act. Gusto lang kita kausapin tungkol doon sa palabas niyo ni Taehyung."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Brent. I tried to act normal as I could earlier naman e. Pero bakit ba parang nahuhuli niyang hindi kami nagsasabi ng totoo? "Ano bang sinasabi mo? Anak namin ni V si Happee." I faked a laugh. Kailangan kong kumalma or else masisira lahat ng plano ko.

"Sino bang niloko mo? I won't fall for your trap. You want me to believe you guys that Happee's your daughter? You've got to be kidding me." humalakhak siya ng pang-asar. At talagang naasar ako lalo.

"Whatever, I'm hanging up now - "

"Ooops! One more thing, Lily."

"Ano?" singhal ko sa kanya.

"I missed hearing your voice over the phone. Maganda pa rin, as usual - "

I did not finished what he's saying so I hang up. I closed my eyes and shook my head. Brent's really out of his mind. Ano bang alam niya at parang ang confident niya masyado para hindi siya maniwala sa akin. Kung ayaw niya e di wag niya! But I'll make sure that he'll get tired of bugging me.

After I composed myself, lumabas na ako sa restroom at bumalik na sa table namin. Brent is already there when I arrived na parang wala lang sa kanya na tinawagan niya ako. Pasimple uli akong umirap tapos bumalik sa pagkain. Hindi na ako masyadong nagsasalita sa buong duration ng lunch. Imbis na makisali ako sa usapan nina V, Cola at Brent ay inasikaso ko na lang si Happee.

"Thanks for accepting my lunch invites, guys. See you soon. Ingat kayo pag-uwi." sabi ni Taehyung sa dalawa nung nasa parking lot na kami.

Tumango lang si Brent tapos si Cola ay bumeso kay Taehyung. "You're most welcome and yes, thanks for inviting us, too." She also touched Happee's chin. "See you soon, little one."

Nag-nod si Happee tapos nginitian si Cola, "Ingat po, Tita Cola."

"We'll go ahead." sabi ni Taehyung.

I greeted them with a plain smile tapos ako na ang unang pumasok sa kotse kasama si Happee. Ayoko kasing makipag-plastikan sa kanila lalo pa't hindi ako comfortable talaga.

We are on our way home. Nasa backseat si Happee habang naglalaro ng Barbie tapos kami ni Taehyung ay tahimik lang na nakatingin sa kalsada. What's with our silence? Nakakabingi yata. Hindi ako masyadong sanay.

"Lills, alam ko nao-awkward-an ka kanina." he suddenly told me.

"Huh?" mabilis ko siyang nilingon.

"I know Brent won't believe us when we told them that Happee's not really our daughter. But honestly, I don't give a damn. Just focus on us and don't mind him. Lalo lang niyang paguguluhin ang sitwasyon." at eto na naman ang pagiging seryoso niya.

Nag-nod lang ako at pinilit na kumalma. Ganoon naman dapat. Ayokong magpa-apekto kasi lalo lang akong maii-stress.

— • —

Noong nasa bahay na kami, si Aunt Emilia na ang nag-asikaso kay Happee at pinatulog ito para magpahinga. Si Papa naman ay nasa opisina dahil may mga ka-meeting sa negosyo. Hindi kaagad umuwi si Taehyung sa kanila dahil may sasabihin daw siya sa akin. Medyo nagtataka lang ako kung bakit kailangang mag-usap pa kami ng masinsinan.

"Oh ba't ang seryoso mo na naman?" tanong ko sa kanya pagkatapos kong uminom ng lemonade.

Nginitian ako ni Taehyung tapos hinaplos ang pisngi ko. "I'll be missing you."

"Ha?!" okay, ang OA ng pagkaka-react ko. "Anong pinagsasabi mong mamimiss mo ako? Saan ka na naman pupunta?"

"Hep hep, relax, Lills! Isa-isa lang ang tanong. Kalma lang!" ngumisi siya tapos yung kamay niya nag-taas baba para kumalma ako.

I raised an eyebrow, "How could I keep calm kung bigla kang nagsasalita dyan ng kung anu-ano? What's up?"

"I'll be leaving for Seoul next week. May trabaho kasi akong aasikasuhin doon kaya wag mo ako masyadong mamimiss ha? I'll be back after a month." pa-cool pa na sabi niya.

Nanlaki ang mga mata ko at napakapit pa ako sa braso niya. "Hoy! Ba't ngayon mo lang 'to sinabi? Unfair ka sa akin." sa totoo lang nakakatampo siya. Sabihin ba naman sa aking aalis siya next week? Ba't di niya ako sabihan in advance para makapaghanda ako 'di ba?

"How will I know, Lills? Biglaan din 'to. My father included me on the list of delegates. He also told me that I should come over so I could visit some of our relatives there. Ang tagal ko na kasing hindi nakakapunta ulit ng South Korea." explain niya sa akin. Medyo nawala rin 'yung inis ko kasi sinabi niya naman sa akin ang dahilan kaya abswelto na siya.

"But I won't be seeing you for a month, V." I pouted my lips.

"That's why I'm telling you not to miss me that much."

"Bakit naman?"

"Kasi baka hindi ko matapos yung isang buwan ko doon at umuwi agad ako dito. I don't want you to be lonely because of me."

My heart flustered. This guy has never failed to make me smile always. I stood up from my chair and hugged him while he's still sitting. "I'll try my best."

"Thanks, Lills. I love you."

Bumitaw ako sa pagyakap sa kanya tapos pinulupot ko na lang ang mga kamay ko sa likod niya. "I love you, too."

"Basta wag ka makakalimot ha."

"Saan?" nagsalubong ang kilay niya.

Nag-smirk ako. "Pasalubong namin ni Happenstance. Don't ever forget!"

"Tss. Yun lang pala e. Kahit magkanda-excess baggage ako, ice lang, Lills. As long as it's for the both of you." kumindat siya tapos bigla akong hinalikan sa pisngi.

"Oh-" of course, nagulat ang lola niyo. "Chansing ka ha!"

"Sus kunwari ka pa. Gusto mo naman talagang hinahalikan kita." asar ni V sa akin.

Grabe siya ha! Ang yabang talaga!

I pushed him softly, "Kairita ka! Mamimiss ko 'yang kayabangan mo - "

Then I felt his lips on mine like a feather moved lightly

Instagram #Throwback

lilymargauxx  stanford days be like @vbtaehyungkim
your face is so close! it doesnt fit on the front cam smh haha