Sabah ilk işim ailemden helallik alıp köyü terk etmek oldu, nasıl durabilirdim ki daha. İstanbul'a dönüp filmi çekeceğim, işte o zaman anlayacak Nermin bir köylü parçasının neler yapabileceğini. Aslında bu bana yaptığı en büyük iyilik oldu, yerin dibine sokması. Dibe düşmeden kimse zirveye çıkamaz. Artık sadece ben ve çekilecek bir filmim varız, gerisi olmasa da olur. Bu zamana kadar zaten yoktu, ne kaybettirir ki? Benim olan sevgim vardı hep, hala var. Beni ben yapan sevgim, bana ait olan. Varsın Nermin de beni tanımayı versin, ölür müyüz ki? Ölürüm ulan, Allah kahretsin sevdim ben bu kızı. En çok da şimdi istiyorum ya bu filmi çekmeyi. Görsün, utansın söylediklerinden, küçük görmesinden. Pişman olsun..
