Akşamüzeri boğazda güzel bir yemeğe götürdük bizimkileri, götürdü yani Mümtaz. Sağ olsun resmi sponsorum, çok hakkı olmaya başladı bende. Oturduk, yemeğimizi söyledik. Babam ile annemi seyrettim uzun uzun, gözleri parlıyordu. Mümtaz Abi anlattıkça onlar dinliyordu, yüzüme söylemeseler de içten içe gurur duyuyorlardı sanki. Ya da ne bileyim ben yanlış düşünüyorumdur, benim ailem hiç benimle gurur duymadı ki!
-Öyle efendim, oğlunuzla ne kadar gurur duysanız azdır. Önümüzdeki ay filmi vizyona giriyor.
-Herkes yapar canım, Tarığı büyütme bu kadar gözünde.
-Herkes yapsa da benim oğlum gibi yapamaz, halt etmişsin sen!
Heyt be, anneme bak sen nasıl da şımartıyor beni. Bir dakika, önümüzdeki ay film vizyona mı giriyor?
-Film vizyona mı giriyor?
-Aynen Tarıkcığım, yarın fragmanlar yayınlanacak önümüzdeki ay da vizyondayız. Sana sürpriz yapalım dedik.
-Anladım abi eyvallah
-Artık hazırlanırsınız ailecek, hep birlikte galaya gideceğiz.
Neden şuan sevinemedim ki ben? Aslında istediğim,beklediğim bir şey ama sevinemedim. Tarık efendinin büyük zaferi! Neden aklımaNermin'i getirdi yine, acaba bu filmi ona yazdığımı söyleyemediğim için mi?Çağırsam gelir mi ki, ya yine reddedilirsem? Offf!
