Bizim restoran olayı az kalsın üzerimize kalıyordu, hâlbuki hiçbir suçumuz yok. Restoranın sokağında kamera varmış, bizi de görmüşler girerken. Gece aldılar bizi karakola, nezarete girerken ayağım sen git takıl! Yüz üstü düşerken Mümtaz'a tutunayım dedim, bir de o gelmez mi üstüme. Sanırım organlarımdan birisi zedelendi, bir de Mümtaz gülerek söylemez mi; "Tarık, nezarete düştük.", oysa benim içim acıyordu.
Sabah baş komiser geldi ifademizi aldı, geceden anlaştık Mümtaz ile ağız birliği yapacaktık.
-O gece ne işiniz vardı lan orada?
-Amirim, bizim ne işimiz olur mafya ile bilmiyorduk bile. Ben senaristim, filmim var.
-Ne filmi ulan! Sen mi vurdun adamları?
-Yok amirim, ben karıncayı incitirim yalan yok ama adam vuramam. Biz sponsorluk için gitmiştik o gün.
Keşke o gece sponsorluk isteseydim, en azından yalancı durumuna düşmezdik. Neyse sonuç odaklı olursak bu sefer de kurtardım paçayı. Salıverdiler bizi, zaten biz vurmadık kimseyi. Bunu da becerdiğimize göre artık şu filmi çekelim ya.
