Aslında filmin tamamını bitirdik, en sona yetmiş üçüncü sahneyi bıraktık. Ne hikmetse artık, Cemal ile Nermin'in yatak odası sahnesi. Yanlış anlaşılmasın tabi ki sadece konuşma var, malum yönetmenimiz de Mümtaz Çimdik. Kaderimizde varsa demek ki ölmeden önce ortaya bir eser bırakacakmışız, belki de bu sebeptendir bu sahnenin en sona kalması.
-Tarıkcığım bu sahneyi nasıl çekelim?
-Abi oraya yazdım zaten Ayla yatakta olacak ben de kanepede oturacağım.
-Niye öyle ayol yanıma yat bence.
-Aylacığım olmaz öyle yazıyor orada.
-İlk kez mi yapıyoruz ayol.
Dedi kadın ve ölüm fermanlarımızı imzaladı, haliyle de Mümtazın kaşları çatıldı ve gözleri ateş atıyordu. O an bir şeyler yapmam gerektiğini düşündüm ve öksürmeye başladım.
-Abi ben bir lavaboya gideyim gıcık tuttu.
-Tutar tutar, git bakalım.
Çok enteresan bir adam olmaya başladım, lavaboya diye çıktım kendimi yine bir otel odasında buldum. Bu kadar aksiyon dolu hayatım yoktu önceden, yemin ediyorum bunu oyunculuğuma yansıtsam kendimi Hollywood yıldızlarının yanında bulurum. Bulurdum, bugün öleceğimi bilmeseydim eğer. Neyse, Allah'ım çok günahım var sen bunların hepsini Ayla'ya yükle her şey onun yüzünden oldu. Sen de biliyorsun ben masumum.
Ya arkadaş ben neden kendimi bu kadar kandırıyorum acaba? Ben ölsem mi artık, zaten Şakir de düşmüştür peşime.
En azından aileme haber vereyim...
