Arada kızıyorum ediyorum ama iyi adam aslında bu Mümtaz. Otobüslerde eziyet çekmeyeyim diye verdi arabanın anahtarlarını gönderdi, keşke biraz daha lüksünü verseydi. Arkadaş bu devirde koskoca mafya babasının torosu mu olur ya. Geçimi normal ortalamanın altında olan insanlar bile binmiyor daha, kağnı verseydin! Neyse ya en azından ayağımı yerden kesiyor.
Köye bir girişim var, yemin ediyorum bütün gözler bende. Anlıyorum aslında onları da, senarist birisini görmediler daha önce ne yapsın insanlar. O değil de ilk önce babama kendimi affettirmem lazım tabi, kahvehaneye gidiyoruz.
-Babacığım, sizleri görmeye geldim. Nasılım? Bak arabam bile var, gurur duyuyorsunuz dimi benimle.
-Senin aklını yoğurtlayıp yoğurtlayıp s..... Geri zekâlı at arabasından bozma toros için mi gittin İstanbul'a.. Siktir git görmesin gözüm seni!
-Öyle deme baba, zamanının en iyi arabasıydı! Dikkatli konuşalım lütfen.
Gözümü açtığımda tabi garip anam başımda söyleniyordu. En son onu söylediğimi hatırlıyorum, sonrasında zaten babam kafama çay tepsisini geçirmiş. Babamdır, atamdır elleri dert görmesin. Hak etmişsem demek ki. Annemle de oturup hasret giderdim biraz, artık çıkayım bizim yiğidoları bir göreyim. Şimdi hava atmak gibi olacak ama öyle bir niyetim yok aslında, sadece benimle biraz gurur duymalarına fırsat vereyim diyorum. Akşam yemeğini yedim attım kendimi dışarıya.
