Hemen gidip üzerimi değiştirdim, birkaç kişiye hoş geldin dedim ama hiçbirini de tanımıyorum. Sanat dünyasında önemli isimlermiş, bugün benim için bir tek önemli isim vardı onu da kendim getirdim. Filmin başlamasına saniyeler kala Nermin'in yanına oturdum. Gözlerini bana dikti ve uzun uzun baktı.
-Sendin o!
-Efendim?
-Tarık, sensin. Yolda neden söylemedin?
-Film başlıyor, izleyelim..
Suratına dönüp bakamıyordum, uzun bir süre bana baktı. Bir şey söylemedi, sonra filmi izlemeye başladı. Bir ara ağladığını fark ettim, ceketimin cebinden mendilimi çıkartıp uzattım. Ama yine de suratına bakmıyordum, kızgın olduğum için değil. Dayanamam diye korkuyordum, benim kalbim o kadar güçlü değil ki! Gözlerine bakarsam ruhumu teslim ederdim.
