Mümtaz ile oturduk uzun uzun konuştuk, bir ara öyle uzun cümleler kuruyordu ki artık sadece dinliyormuş gibi yapıyordum. Bazen çok boş konuşuyordu, biz ne anlarız Endonezya'nın futbol takımlarından, ulan ben Türkiye liginde hangi takımlar olduğunu bilmiyorum. O kadar uzağım konuya, Mümtaz konuşurken daldım ben de düşüncelere. Düşündüm ve babam geldi aklıma, ağzıma mum dikecek! Namaza kaldıracaktım.
-Abi benim acilen gitmem lazım, bizimkileri otelde unuttum.
-Sizinkiler?
-Annemle babam geldi. Otele gitmem lazım.
-Dur oğlum, beraber gidelim.
Çıktık gittik otele, içeri girdim ben şok! Annemle babam çıkmış gitmiş, komodinin üzerinde bir kâğıt gördüm. Kendi kendime söylenmeye başladım; "Ulan kaç yaşında insanlarsınız not bırakıp terk etmek nedir? Hayır yani bir de otel odasında. Kendimi çok ucuz hissettim şuan!" diyordum ki Şakir notu okudu: "Oğlum biz Nesrin Yengenlere gidiyoruz, bizi almaya gel."
-Şimdi sıçtık abi, hadi gidelim alalım bari bizimkileri.
-Sıçtık derken? Oğlum ne oluyor?
-Sıdıka abi, Sıdıka!
