Bizimkiler Nesrin Yengeler ile geceyi hastanede geçirmişler, sağ olsunlar arada ben olduğum için polise şikâyette bulunmamışlar. Sabah uyandık ve olaylardan olaylara koştuğum, bu enteresan üçlü grubum ile birlikte hastaneye gittik. Neden bilmiyorum ama Şakir'in pişmanlığı gözlerinden okunmuyordu, bir insan bu kadar katı olmamalı. Ama seve seve gidip özür dileyecekti. Hastaneye girdik ve bizi babam karşıladı;
-Ulan Allah'ın belası nedir bizim senden çektiğimiz!
-Durun beyefendi, Tarığın bir suçu yok.
-Sen kimsin ulan şişik!
-Şişik mi?
-Abi vurayım mı?
-Yuh Şakir! Babam ulan o benim.
-Şakirciğim sen biraz kenarda dur.
-Tamam abi.
-Efendim ben Mümtaz ÇİMDİK, yapımcıyım. Biliyorsunuz ki Tarık ile birlikte film çekiyoruz.
-İkiniz mi çekiyorsunuz?
-Evet efendim.
-Erkek erkeğe zor olmuyor mu, ibne misiniz siz?
-Anlayamadım?
-Babam laf soktu abi.
-Teşekkür ederiz ama değiliz, bizim Şakir bir hata yaptı dün gece aslında biz sizi almak için gelmiştik oraya. Birden sesi duyunca panik yapıp vurdu hanım kızımızı.
-Hanım kızlığı mı kalmış onun ya bin altı yüz yaşında kadın!
-Tarık sen de kenarda dur istersen biz babanla konuşalım.
-Ben sustum.
-Efendim, söylediğim gibi yanlışlıkla oldu, biz zaten hatamızın telafisi için geldik. Özür diliyoruz hanım kızımızdan, inanın sizinle bu şekilde tanışmak istemezdim.
-Neyse artık olan oldu!
-O zaman hepinizi akşam yemeğe bekliyorum.
Babam böyle sakin konuşmayı nereden öğrendi? Benşoktayım şuan? Bu adam benim babam, sekiz köşe kasgetsiz. Eskiden kullanıyorduyani epey zaman oldu bırakalı. Helal olsun Mümtaz'a, ağzı iyi laf yapıyormuş.Özrümüzü dileyip çıktık hastaneden, bizden sonra annemlerde çıkmış. NesrinYenge ile araları bozuldu sanırım, nasıl oldu hiç anlamadım.
