Pimi çekilmiş el bombası gibiyim; sinirli, patlamaya hazır ve biraz yuvarlak. Yuvarlak derken yani el bombası gibi alt ve üst biraz inik, ortası şişik. Son zamanlarda çok düzensiz beslendim. Öyle yuvarlak, yoksa tamamen erkeğim Ayla'ya sorabilirsiniz hala yaşıyorsa eğer.
Neyse son sözlerimin bunlar olmasını istemiyorum. Ofise girdim, vücudumdan soğuk terler boşalıyor. Ama korkmuyorum, bilmiyorum ya çok malım ya da artık bıktım. Yoruldum insanlarla uğraşmaktan. Belki de onların benimle uğraşmasından! Mümtaz ile hiç film işine girmemeliydim, onu boş yere masrafa soktum. Ya da Nermin'e hiç söylemeseydim duygularımı, belki alay edecek bir insan değildir onu buna zorlayan ben olmuşumdur. Keşke hiç doğmasaydım aslında aileme de yük oldum, dert oldum. Vur artık beni Mümtaz!
-Sanırım her şeyi biliyorsun artık Mümtaz Abi!
-Evet, Ayla anlattı.
-Peki madem ne bekliyorsun?
-Oğlum sen kafanı bir yerlere mi vurdun?
-Vurmadıysam sen mi vuracaksın? Öldüreceksen öldür, korkmuyorum!
Pis herif kahkaha atmaya başladı yine, çok mu komik lan! Daraldım ama artık.
-Çok mu komik! Ne gülüyorsun, başka adam mı kalmadı lan dalga geçecek.
-Tarıkcığım tamam sakin ol, niye gerildin bu kadar? Ayla yaptıklarını anlattı, senin bir suçun olmadığını biliyorum ilk kez yapmadı bunu.
-Olsun sen vur hadi ne bekliyorsun!
-Yine de vurayım mı?
-Suçum olmadığını biliyor musun? Mümtaz Abi.. sen nasıl bir pezevenksin?
-Anlamadım.
-Iıı şey ben onu sesli düşündüm sanırım..
-Güzeldi ama güldüm.
