Ephemeral

1. Rain

1.Rain

«Can you hear me
That when it rains and shines
It's just a state of mind...»

"Τα λέμε"λέω στην Aur, και προχωράω προς τη στάση,από όπου φεύγω κάθε μέρα για το σπίτι.

Μετά από λίγο,το λεωφορείο φτάνει και μπαίνω  μέσα,κατευθυνόμενη προς το πίσω μέρος,και την θέση που κάθομαι συνήθως.

Κάθομαι και αμέσως βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου,μιας και το σπίτι μου δεν είναι και τόσο κοντά.

Κάποια στιγμή,νιώθω κάτι στο χέρι μου και γυρίζω.

Ένα αγόρι,ίσως λίγο μεγαλύτερος μου,στέκεται μπροστά από τη θέση. Τα μαλλιά του,κρύβονται από ένα μαύρο σκούφο. Έχει καστανά μάτια,που γυαλίζουν έντονα.

"Να καθίσω;" με ρωτάει ανέκφραστα

"Κάθισε" λέω εγώ,αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Ευχαριστώ"

Κάθεται,και το δεξί του μπράτσο ακουμπάει το χέρι μου.

"Rain Anderson" του δίνω το χέρι μου,στην προσπάθεια μου να είμαι ευγενική

Το κοιτάζει και γυρίζει το κεφάλι του αλλού.

Δύο στάσεις αργότερα,οι μόνες κουβέντες που ανταλλάξαμε ήταν για τη θέση..κατεβαίνει.

Εγώ,κατεβαίνω στην τελευταία στάση και κατευθύνομαι στο σπίτι.

Σηκώνω το χέρι μου ελαφρά και χαιρετάω τον Luke,τον γιο του  γείτονα,που πηγαίνει στο ίδιο σχολείο με εμένα.

Πολλές εύχονται να τους δώσει έστω και ένα χαμόγελο,ή ένα βλέμμα..Αλλά αυτός είναι με την Aur εδώ και δύο χρόνια.

Ναι,την κολλητή μου Aur.

"Είναι δύσκολο να είσαι τόσο κοντά σε αυτόν και να μην του την πέφτεις;", "Δεν ζηλεύεις καθόλου που η κολλητή σου τα έχει μαζί του;"Τέτοιες ερωτήσεις δέχομαι κάθε μέρα,αλλά ξέρω την απάντηση.Όχι.Δεν θέλω να γίνει κάτι με τον Λουκ,ούτε και πρόκειται. Μπορείς να μας πεις φίλους,αλλά μέχρι εκεί.

Ανοίγω την πόρτα,πετάω κάτω την τσάντα και τρέχω επάνω,στο δωμάτιό μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και παίρνω το πρώτο βιβλίο που βλέπω μπροστά μου.

Κάνω πως διαβάζω,αλλά στην πραγματικότητα,το μυαλό μου βρίσκεται στο αγόρι από το πρωί.

Δεν είχε κάτι περίεργο επάνω του:καστανά μαλλιά,ανοιχτά καστανά προς μελί μάτια. Παρόλα αυτά, θα μπορούσα να τον αναγνωρίσω αμέσως.

Βέβαια,τον φοβήθηκα και λίγο. Ήταν πολύ σκοτεινός,απόμακρος,σαν να φοβόταν να επικοινωνήσει.

Λες και ήταν κλεισμένος σε έναν δικό του,μόνο για τον εαυτό του,κόσμο και δεν άφηνε κανέναν να εισβάλλει εκεί.

Λες και αν ένιωθε,αν παρέδιδε τον εαυτό του στο συναίσθημα,θα χάνονταν τα πάντα,θα καταστρέφονταν.

Ίσως και να ήταν έτσι.

Ίσως αυτός ο άγνωστος να μην μπορούσε να νιώσει, γιατί αν ένιωθε θα...

Παρατώ λίγο τις σκέψεις μου,και ανακάθομαι στο κρεβάτι.

Από το παράθυρο,κοιτάω προς το σπίτι του Luke.

Η αδερφή του,η Daisy,ήταν πάντα διαφορετική από τις άλλες. Και τα τελευταία χρόνια,αυτό έχει αρχίσει να την επηρεάζει.

Από μικρή,από όσο μπορώ να θυμηθώ,ήταν κάπως πιο ήσυχη,και λίγο κλειστή στον εαυτό της. Υπέφερε και από σοβαρούς εφιάλτες,όπως είχα μάθει. Όσο μεγάλωνε,εκτός από τους εφιάλτες που την βασανίζαν,είχε να αντιμετωπίσει και τα σχόλια των άλλων πάνω σε αυτήν και την εμφάνιση της.

Ειδικά τις τελευταίες μέρες,τα πράγματα ήταν χάλια. Στο σπίτι τους ερχόταν συνεχώς μια ψυχολόγος και μια κοινωνική λειτουργός,για να μιλήσουν στην Daisy.

Αλλά, εκείνη παρέμενε στις δικές τις σκέψεις.

Αυτοκτονία.

Προσπάθησα να διώξω βιαστικά από το μυαλό μου την πιθανότητα αυτή,και την συντριβή της οικογένειας της,και έτσι οδηγήθηκα πάλι στο αγόρι από το λεωφορείο.

Υπήρχε άραγε κάποιος με καρδιά τόσο ψυχρή,που δεν ήθελε να νιώθει τίποτα;

Υπήρχε κάποιος που πόνεσε τόσο πολύ;

Γιατί αν είσαι άκαρδος,σημαίνει πως έχεις πονέσει.

Η μορφή του σχηματίζεται πάλι,κάθε φορά που δοκιμάζω να κλείσω τα μάτια μου. Σκέφτομαι διαφορά σενάρια,διάφορους τρόπους,που μπορώ να τον συναντήσω.

Δεν τον ξέρω.

Δεν τον έχω ξαναδεί.

Ίσως και να μην τον ξαναδώ ποτέ.

Αλλά έχει κάτι μυστήριο πάνω του,κάτι που θέλω να ανακαλύψω.

Στη ζωή,δε χρειαζόμαστε χάρτες.
Πάντα,είναι καλύτερο να ανακαλύπτουμε μόνοι μας τον κόσμο.

Και εγώ θέλω πολύ  να ανακαλύψω τον δικό του.

Αχ😭

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΩ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΩ😑😢γι'αυτό έγραψα slow updates😅😶

Ναι..😒

Αν διαβάζει κανείς...ας σχολιάσει το δώρο που θέλει για τα Χριστούγεννα😂✌

Τέλος πάντων😠

ItSlK_ ορίστε τα εξώφυλλα λοβ😘αν δεν σου αρέσει,ζήτησε μου άλλο!😅