Ephemeral

32.

"Το πες και το 'κανες,έτσι;"το κεφάλι μου γύρισε απότομα σε αυτόν που άνοιξε την πόρτα.

Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό!

"Franco!"φώναξε ο Ivan.

O Alan μου έριξε ένα βλέμμα συμπόνιας.Ηταν ο μόνος που είχα την ελπίδα ότι θα βοηθούσε...

"Νόμιζα πως όταν είπες ότι θέλεις την Rain για σένα,εννοούσες πως την θέλεις όντως για σένα .Δεν ήξερα ότι εννοούσες να την απαγάγεις..."γέλασε και μπήκε μέσα.

"Με αυτά τα λεφτά που θα πάρω,θα φροντίσω να μας αδειάσεις τη γωνιά. Μπα μη φοβάσαι δεν θα σε σκοτώσω.Απλά θα σε βοηθήσω να βρεις άλλη δουλειά"

Ο Dave κινήθηκε απότομα,τραβωντας ένα  όπλο από το χακί μπουφάν του.

Τα μάτια του έπεσαν στο άψυχο πλέον σώμα της Aur,όσο τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια μου.

"Ώρα να πληρώσεις,δεν νομίζεις;"έβαλε το όπλο στον κρόταφο του Ivan.

Οι άλλοι τον κοίταξαν στιγμιαία και έβγαλαν τα δικά τους όπλα. Όλοι εκτός από τον Alan.

"Μπάσταρδο Alan,που διάολο είναι το όπλο σου;"φώναξε ο Ivan,με το όπλο του Dave ακόμη στον κρόταφο του.

"Εδώ"το έβγαλε και το τοποθέτησε με δύναμη στην άλλη πλευρά.

Με το ελεύθερο του χέρι,ο Dave σφύριξε. Σε μερικά δεύτερα,η πόρτα άνοιξε ξανά απότομα,και μια μεγάλη  παρέα μπούκαρε στο δωμάτιο.

Ο Alan πρώτος πέταξε το όπλο και οι υπόλοιποι έκαναν το ίδιο,όσο οι άλλοι σήκωναν τα μανίκια τους.

Ωραία,θα παίξουν ξύλο,σκέφτηκα.

"Rain;"η φωνή του Luke ήχησε από δίπλα μου.

Θεέ μου,με όλα αυτά τον είχα ξεχάσει.

Ανάμεσα στους άντρες,παρατήρησα την λεπτή φιγούρα της Chris L. McArthur.

Στεκόταν πίσω τους,σαν να την προστάτευαν.

Ο Alan απέφυγε να την κοιτάξει.

Ο Ivan κοιτούσε με μίσος τα μάτια του Dave,και εκεινος του ανταπέδιδε το βλέμμα.

"Luke,φοβάμαι " είπα χαμηλόφωνα.

"Είμαι εδώ. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι."χαμογέλασε αδύναμα " Ξέρεις κάτι ,Rain;Είμαι ερωτευμένος μαζί σου . Πάντα ήμουν. Όταν φύγουμε από δω μέσα,γάμησε τους όλους και έλα μαζί μου!"

"Luke,δεν είχα ιδέα ότι..."έκανα να μιλήσω.

"Σκάσε!"φώναξε ο Ivan.