Ephemeral

25.Guns,guns,guns[Pt.2]

A
25.Guns,guns,guns[Pt.2]

Πάτησε το γκάζι και παρατήρησε τα δέντρα να φεύγουν πίσω,όσο προχωρούσε.

Έφτασε στην κλινική του Greenville και πάρκαρε λίγο πιο μακριά.

Μόλις μπήκε μέσα,ρωτώντας τους γιατρούς ή τους ασθενείς που κυκλοφορούσαν στο διάδρομο,βρήκε τα δωματίου είχαν τους ασθενείς που ήταν σε κώμα.

Αν είχε την τύχη με το μέρος του,θα έβρισκε γρήγορα κάποιον να σκοτώσει.

Άλλωστε εκεί,οι περισσότεροι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν. Αυτός θα τους έκανε τη χάρη να το τελειώσει νωρίτερα...

Αφού σιγουρεύτηκε πως κανείς δεν τον είδε,άνοιξε την πόρτα και μπήκε σε ένα από τα δωμάτια.

Ένας άντρας,ίσως τριάντα με τριάντα πέντε,ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Στο στόμα του,είχαν βάλει κάτι που οδηγούσε σε ένα μηχάνημα,δίπλα του.

Αυτό του έδινε οξυγόνο.

Κοίταξε βιαστικά την καρτέλα:

'Όνομα ασθενή:Ed McBeth'

Δεν ήταν αυτό που χρειαζόταν,αλλά δεν θα υπήρχε πρόβλημα να τον σκότωνε και αυτόν...

Ακούμπησε στον τοίχο,για να σκεφτεί.

Τι στο καλό έκανε;

Έτσι θα της έδειχνε πως νιώθει;

Και...και αν τον μισούσε μετά από αυτό...;

Αλλά,δεν υπήρχε άλλος τρόπος!

Δεν μπορούσε απλά να πάει μπροστά της και να της πει την αλήθεια.

Να της πει πως από εκείνη τη μέρα στο λεωφορείο δεν την έχει βγάλει από το μυαλό του.

Πως και μόνο η σκέψη της τον αλλάζει πραγματικά.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.

Να το κάνει;

Να σκοτώσει τους υπόλοιπους;

Να σχηματίσει το όνομα της;

Θα το κάνει.

Βγήκε από το δωμάτιο,κοίταξε δεξιά και έπειτα αριστερά και πέρασε στο διπλανό δωμάτιο.

"Για σένα Rain"

[...]

"Κοίτα τι μου έκανες!"

"Δες,δες πως με κατάντησες"

"Κοίτα με!Εσύ με έκανες έτσι!"

"Εσύ φταις,Dave Franco"

"Εσύ τα έκανες όλα αυτά"

"Κοίτα πως με έκανες"