14. Beautiful Nightmare
«Sweet dream or a beautiful nightmare»
"Irene;"την φώναξα.
Από την άλλη πλευρά του ευρύχωρου γραφείου της στο Madison,ακούστηκε η φωνή της.
"Πως είσαι;"με ρώτησε τις τυπικές ερωτήσεις.
"Έχω να κόψω το χέρι μου μερικές μέρες,και είμαι γενικά πιο...ανεβασμένη,οπότε θα σου πω καλύτερα"απάντησα.
"Χαίρομαι για αυτό"σχημάτισε ένα ψεύτικο χαμόγελο,και μου το χάρισε.
Όχι,ευχαριστώ. Δεν θέλω άλλα ψεύτικα χαμόγελα,μπορεί να μην χαμογελάω ποτέ,αλλά το βρίσκω ανόητο να σπαταλούν κάτι τόσο όμορφο,τόσο πολύτιμο,μόνο για το συμφέρον τους.
"Η μαμά σου μου είπε κάποια πράγματα για τον Brad Smith"είπε έπειτα από μια μεγάλη παύση"Μήπως ήρθε η στιγμή να μου μιλήσεις και εσύ για εκείνον;"
"Δεν είναι απαραίτητο"προσπάθησα να αποφύγω τη συζήτηση."Ελα,πες μου"
Έκλεισα τα μάτια,λάθος κίνηση,αφού όλες οι στιγμές μου με τον Brad εμφανίστηκαν μπροστά μου.
"Ο Brad ήταν με απλά λόγια..."είπα χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες"..ότι καλύτερο μου έχει συμβεί"
"Θα ήθελες να τον ξαναδείς;"με ρώτησε.
"Φυσικά"δεν σκέφτηκα καν για να απαντήσω.
[...]
"Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ακόμη και αν προσπαθήσεις,τίποτα δεν θα είναι αρκετό;Πως ότι και να κάνεις..."
"Μη σκέφτεσαι έτσι" με διέκοψε η Irene.
Το κινητό μου χτύπησε,και μου έκανε νόημα να το σηκώσω.
"Ναι;"είπα στον Luke.
"Που είσαι;" ρώτησε αγχωμένος.
"Στο Madison,στην Irene. Η μαμά θα περάσει να με πάρει σε λίγο"
"Η Aur..."
"Τι έπαθε;"ξαφνιάστηκα,αν και πότε δεν την συμπαθούσα.
"Δ-δεν ξέρω ακριβώς...Θ--θα σου πω μετά,θα μιλήσω με τους...με τους γιατρούς"είπε αργά.
Το έκλεισα και σηκώθηκα όρθια.
"Irene,θα έρθουμε ξανά αύριο..."της ανακοίνωσα και βγήκα από το γραφείο.
"Μη φοβάσαι,σε κρατάω"
"Θα πέσω!"
"Ελα,βάλε το ένα σου πόδι κάτω και σπρώξε μπροστά...Έτσι!Τώρα βάλτο επάνω!"
"Όχι!"
"Συνέχισε!Ναι!"
"Άουτς"
"Εντάξει,τίποτα δεν ήταν!"
Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια,ξεφορτώθηκα την ανάμνηση.
Εκτός από τους εφιάλτες,είχα να αντιμετωπίσω και αυτές τις ξαφνικές αναμνήσεις από τις στιγμές μου με τον Brad.
Ήταν και αυτά εφιάλτες. Όμορφοι εφιάλτες.
![](https://img.wattpad.com/cover/89946005-288-k760022.jpg)
YOU ARE READING
Ephemeral
Teen FictionΉταν το σκοτάδι της και αυτή το φεγγάρι του. Έτσι νόμιζαν,τουλάχιστον. Στο κάτω κάτω,τι ήταν; Ένα ζευγάρι μάτια και μια ψυχή. Όλα τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία... "I am,you are,we all are...Nothing lasts forever,Rain. But I'll wait for you,I'll b...