Ephemeral

27.Suicide Blonde

27. Suicide Blonde

«Don't you know what you're doing You've got a death wish Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde was the color»

"Μαμά!"είπα παίρνοντας τα κλειδιά από το κομοδίνο.

"Ναι αγάπη μου"φώναξε από την κουζίνα.

"Πάω μια βόλτα...Τα τελευταία μου ήρθαν λίγο ξαφνικά και..."

"Φυσικά,πρέπει να χαλαρώσεις,Rain,έχεις και τις εξετάσεις φέτος..."

Βγήκα και περπάτησα μέχρι το πάρκο,αρκετά μακριά από το σπίτι μου.

Η παιδική χαρά ήταν έρημη,ήταν δέκα το βράδυ.

"Σε πειράζει να καθίσω;"ρώτησα την κοπέλα που καθόταν στο παγκάκι,κοιτώντας το κενό.

Εκείνη απλά ανασήκωσε τους ώμους της,και ύστερα έσφιξε πάνω της τη μαύρη ζακέτα της.

"Ο κόσμος είναι τόσο άδικος..."ψυθίρισε.

Ωω Θεέ μου,έμπλεξα με γκοθού. Ναι,από αυτές του τύπου 'δε σε σώζει ο Θεός,ο διάβολος θα είναι δίπλα σου' ή 'Δεν αξίζει να ζεις'...

"Τι έπαθες;" ρώτησα.

"Ο μπαμπάς μου...χτυπάει τη μητέρα μου...θα χωρίσουν...o Nick με άφησε για την Lily,όλα πάνε σκατά..."

"Αυτά δεν είναι τίποτα σε σχέση με το τι θα πρέπει να αντιμετωπίσεις στο μέλλον"της είπα.

"Ίσως να μην υπάρξει μέλλον"

"Θα μου πεις το όνομα σου;"γύρισα να την κοιτάξω.

"Όχι " απάντησε χωρίς να σηκώσει καθόλου το κεφάλι της.

"Γιατί;"

"Επειδή θα το πεις στην αστυνομία..."

"Δεν καταλαβαίνω"

"Φύγε"

Το έκανα.

Και δεν θα το είχα μετανιώσει αν δεν είχα ακούσει κάτι την επόμενη μέρα...

[...]

"Τι εννοείς αυτοκτόνησε στην παιδική χαρά;"η μαμά μου ακουγόταν αγχωμένη,μιλώντας με τον κύριο Lancey στο τηλέφωνο.

"Αυτό που άκουσες. Κρεμάστηκε στις κούνιες.Μαλλον τα ξημερώματα. Έλα στο τμήμα όσο πιο γρήγορα μπορείς,νομίζω πως ο Wilson θα σε βάλει στην ομάδα του  James "τον  άκουσα να της λέει. 

"Τι;!στην ομάδα του James;Δουλεύω στο τμήμα εδώ και 14 χρόνια και θα με βάλει στην ομάδα ενός δεκαοχτάχρονου που ήρθε μόνο για εκπαίδευση;Μπορούσε να είναι γιος μου!"είπε θυμωμένη"Έρχομαι"