Ephemeral

10.The End Of Something

10.The End Of Something

«Touch your fear, don't be afraid»

"Επ,Rain"η φωνή του Luke με έκανε να γυρίσω"Τι θα έλεγες το απόγευμα να ερχόσουν σε εμάς; Να μιλήσεις και με την Daisy..."

"Εντάξει"του απάντησα και μπήκα στην τάξη.

[...]

"Γειά"λέει η Daisy μόλις ανοίγει την πόρτα"Πέρασε,Rain.Δεν ήξερα ότι θα ερχόσουν"

"Τι βλέπεις εκεί;"ρώτησα, έδειξα την τηλεόραση και στη συνέχεια πήρα τη θέση μου στον καναπέ τους.

"Στοιχειωμένα σπίτια,έχουν πολύ ενδιαφέρον.Μια εκπομπή είναι, που κάνουν έρευνες σε τέτοιου είδους σπίτια"κάθισε δίπλα μου.

Το μανίκι από την μπλούζα της ήταν ελαφρώς σηκωμένο και άφηνε ακάλυπτες τις πληγές από το γυαλί στο χέρι της. Ή από ότι άλλο είχε χρησιμοποιήσει για να τις χαράξει.

Της το κατέβασα,και άφησε έναν μορφασμό,πόνου ίσως.

"Κάλυψε τα τουλάχιστον,Daisy"είπα σιγανά"Και οι δύο ξέρουμε την γνώμη του αδερφού σου για αυτό το θέμα"

"Τι έκανε ο αδερφός της;"η φωνή του Luke ήχησε σε ολόκληρο το δωμάτιο.

"Τίποτα"απάντησα.

"Λοιπόν,τι θα δούμε;"πήρε το τηλεκοντρόλ από το χέρι της Daisy.

"Έχει μια εκπομπή στο Fx,λέγεται «Στο μυαλό ενός δολοφόνου».Μπορούμε να δούμε αυτήν"πρότεινα.

"Οχι,εγώ θέλω να δούμε αυτό με τα Στοιχειωμένα σπίτια!"είπε η Daisy.

"Daisy,μου τηλεφώνησε η Irene"φώναξε η μαμά της από επάνω.

Πρόσφατα έμαθα,όπως και όλη η γειτονιά, ότι η Irene Williams είχε αναλάβει την Daisy. Ήταν γνωστή σε ολόκληρη την πολιτεία και πολλοί ασθενείς της ήταν από τον καλλιτεχνικό χώρο. Δεν είχε αποτύχει σχεδόν ποτέ,κατάφερνε να κάνει τη δουλειά της,όποιον και να αναλάμβανε.

"Τι είπε;"φώναξε.

"Μου ζήτησε να πάμε σε μισή ώρα,έχει να μας προτείνει μια καινούρια θεραπεία"είπε.

"Θεραπεία από τι,μαμά;"σηκώθηκε αγανακτισμένη από τον καναπέ"Δεν είμαι άρρωστη!"

Είχε δίκιο. Αν και ψυχικά,δεν ήταν καλά — για να πούμε την αλήθεια,πόσο καλά μπορεί να είναι κάποιος με αυτοκτονικές τάσεις;— σωματικά δεν είχε τίποτα. Και δεν χρειαζόταν να την αντιμετωπίζουν σαν να είναι διαρκώς άρρωστη,σαν να έχει κάποια ασθένεια.