19.Murder Love
« All I got is, Oh my God it's murder love. It's got to be Murder Love»
"Stew!"έτρεξα να τον αγκαλιάσω.
"Πρέπει να μάθεις κάτι"είπε και απομακρύνθηκε λίγο.
"Δε με νοιάζει. Τίποτα"
"Σε νοιάζει. Και πολύ μάλιστα"
"Όχι,αρκετά για σήμερα!Ο άλλος με έχει πρήξει με την δικια του.Έφυγε ,και αυτός ζήλεψε"
"Την γουστάρει;" ρώτησε και γέλασε.
"Έτσι φαίνεται"απάντησα.
____
"Είσαι πολύ καλή,Valerie"είπε μετά από μερικά λεπτά"Υπερβολικά καλή,θα έλεγα"
"Και πως θες να είμαι δηλαδή;"
"Η κοπέλα του Stew Adams δεν θα είναι το καλό κοριτσάκι της υπόθεσης"έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου."Η κοπέλα του Stew Adams θα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό!"
"Δεν μπορώ να κάνω κακό σε κανέναν,Stew"πήρα τα χέρια του από εκεί.
"Δεν σου ζήτησα να σκοτώσεις"είπε με ένα ύφος,σαν να δήλωνε κάτι αυτονόητο"Σου είπα απλά ότι δεν θέλω να είσαι το μαμόθρεφτο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα να σκοτώσεις κάποιον"
"Τι σημαίνει;"
"Ξέρεις πως είναι αυτά. Έχω μια φήμη. Αν εσύ κυκλοφορείς με τα χαζοκοριτσίστικα φορέματα και τις βλακείες σου. Θα πάμε για ψώνια. Και μετά θα σου δώσω τσιγάρο. Και μια ελαφριά ένεση. Δεν θα είσαι και τόσο αθώα τότε"
"Μα..."έκανα να μιλήσω.
"Δεν έχει μα!"επέμεινε.
Οδήγησε μέχρι ένα μαγαζί,έξω από την πόλη.
"Εδώ είμαστε"αναφώνησε και άνοιξε την πόρτα.
Έκανα το ίδιο και άρχισα να περπατάω δίπλα του,τρίβωντας τα χέρια μου.
Μόλις είχε μπει ο Δεκέμβριος και το κρύο ήταν παραπάνω από απλά αισθητό.
"Damien, θέλω μια χάρη"είπε ο Stew μόλις μπήκαμε στο μαγαζί.
Όλα τα ρούχα ήταν μαύρα και γκρι,το ίδιο και τα παπούτσια.
"Θέλω να την κάνεις...σαν εμάς,ξέρεις εσύ"
"Ροκού και λοιπά;"ρώτησε αυτός ο Damien,και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω"Εύκολο. Αλλά θα σου κοστίσει λίγο παραπάνω..."
"Εντάξει,κανένα πρόβλημα"
YOU ARE READING
Ephemeral
Teen FictionΉταν το σκοτάδι της και αυτή το φεγγάρι του. Έτσι νόμιζαν,τουλάχιστον. Στο κάτω κάτω,τι ήταν; Ένα ζευγάρι μάτια και μια ψυχή. Όλα τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία... "I am,you are,we all are...Nothing lasts forever,Rain. But I'll wait for you,I'll b...
