Ephemeral

12.Killing is my business, and business is good

12.Killing is my business and business is good

«It gives me great pleasure,to say my next job is you. Don't you know that killing is my business...and business is good»

Ήταν μόνος του στο δωμάτιο του ξενοδοχείου,όταν στις ειδήσεις που έπαιζαν στην τηλεόραση ανέφεραν κάτι για το σημείο που είχε αφήσει το πτώμα.

"Ο δολοφόνος κυκλοφορεί εκεί έξω" είπε η παρουσιάστρια κάπως τρομαγμένη.

Και για πρώτη φορά ένιωσε...κάπως.

Δεν ήθελε να τον φοβούνται...ήθελε απλά να νιώσει δυνατός.

Τώρα νιώθει αδύναμος.

Ναι,αυτό νιώθει.

Νιώθει.

Είναι λάθος,είναι λάθος.

Μια φωνή επαναλαμβάνει μέσα του να μην ξεχάσει ποιος είναι.

Έχει δύναμη,δεν τον τρομάζει τίποτα,δεν πονάει,δεν φοβάται κανέναν. Και δεν τον νοιάζει τι νομίζουν οι άλλοι.

Ναι.

Η πόρτα χτύπησε,και σηκώθηκε.

"Vee;"ρώτησε και ακούμπησε το χέρι του στην πόρτα.

"Άνοιξε"

Την άφησε να περάσει,και ακολούθησε εκείνος.

"Τι έχεις;"τον ρώτησε ανήσυχη.

Εκείνος δεν απάντησε,της έδειξε την τηλεόραση.

Η ίδια,ξινή παρουσιάστρια επαναλάμβανε πως οι κάτοικοι του Greenville δεν ήταν ασφαλείς,αφού κάποιος σαν αυτόν κυκλοφορούσε ελεύθερος.

"Η αστυνομία κάνει τα πάντα για να τον βρει. Η υπαστυνόμος Sally Baker,έχει αναλάβει την υπόθεση,και ήδη βρίσκεται κοντά στο να τον ανακαλύψει"είπε πρόχειρα η παρουσιάστρια.

"Dave;"η Vee κάρφωσε τα μάτια της στην τηλεόραση,αφού το κανάλι έδειχνε αποκλειστικά πλάνα από τον τόπο όπου βρέθηκε το πτώμα"Θεέ μου...Dave...όχι!"

Δεν γύρισε να την κοιτάξει.

Κρατήθηκε,αλλά λίγο αργότερα το κλάμα της ήχησε στο δωμάτιο.

"Γιατί κλαις;" ρώτησε αδιάφορα.

"Γιατί..αν..αν σε πιάσουν;"συνέχισε να κλαίει"Με όλα αυτά που έχεις κάνει,Dave,σαν πρόκειται να βγεις από την φυλακή ποτέ...Εκεί μέσα θα πεθάνεις..."

Αυτό,ήταν αλήθεια.

Ανθρωποκτονία,επανειλλημένα και με πλήρη επίγνωση των πράξεων του.

Αυτό απαιτούσε ισόβια ποινή.

"Ελα,μην είσαι τόσο απαισιόδοξη...Μπορεί και να μην με πιάσουν"

Το πακέτο με τα τσιγάρα κόντευε να τελειώσει.

Έβαλε ένα στο στόμα του και το άναψε.

"Dave!Μη!"η Vee έδιωξε τον καπνό από μπροστά της.

[...]

Περπατούσε γρήγορα,φορώντας την κουκούλα της μαύρης ζακέτας του.

Είχε βγει μια βόλτα,δήθεν για να ξεσκάσει λίγο.

Ο πραγματικός λόγος,ήταν να πάει στο σπίτι της.

Δεν θα ανέβαινε πάνω.

Έφτασε,και παρατήρησε ότι τα φώτα ήταν σβησμένα στο κτίριο.

Έβγαλε το χαρτί από την τσέπη του και το άφησε στο γραμματοκιβώτιο,με ελπίδα να ήταν η Rain η πρώτη που θα το έβλεπε.