Flatmate

8

Elimde kocaman bir sandviç ile duruyor ve anlamsız bir şekilde Calum'a bakıyordum. "Ne yapıyorsun?"

"Gördüklerimi unutmaya çalışıyorum."

Kaşlarımı çatarak koltuk üzerindd baş aşağı durmuş Calum'un yanına gittim. "Ne gördün?"

"Paçalı donlarını! Sen kadınsın!"

Ayağına vurup koltuğun diğer yanına devrilirken bağırdım. "Çamaşırlarımı karıştırmaktan vazgeç!"

Bana baktı. "Onu ellediğim kadınların kalçasında düşündükçe, çikolatalı pastamın üzerine kusmuk dökülmüş  gibi oluyorum."

"Onlar benim regl özel harekâtım."

"Lütfen sen regl olma."

Gözlerimi devirerek sandviçimden bir parça aldım. "Bunları Drake gördü mü?"

İşte o şüpheli soru. Görmüşse, 'ne kadar güzel rahat bir ilişkimiz' var imajı çizebilir ya da... bunun devamını getirmek istemiyorum.

"Evet."

"Senden neden ayrıldığını anlayabiliyorum."

Yastığı elime aldım yüzünün tam ortasına geçirdim.

&

İkimizde aynı bereyi alarak kafamıza taktık. Birbirimize bakarak gülmeye başladık. Calum, Barbie beresi takmıştı. Ben ise Spider-man beresi ile çok güzel olduğumu düşünüyordum. Calum benim üzerimdeki ceketten tuttuğu gibi yanıma çekti. Yukarıya kaldırdığı telefonun kamerasına gülümsedim. O da beni oldukça samimi bir şekilde kanatlarının altına aldı.

Fotoğraf çekildikten sonra beni çok rahat bir şekilde itti. Gözlerimi devirerek bereyi kafamdan çıkarttım. Alışveriş arabasını aldım.

"Sen sosyalleşmene bak ben, alışverişi yaparım."

Beni dinlemedi bile. Arkasını döndü ve mesajlaşmaya devam etti. Reyonları gezinirken, şarap bölümüne yaklaştım. Arabamı tam oraya çevirmişken, elinde şarap ile onu gördüm.

Kalbimin nasıl attığını anlatamazdım. Dilim kurumuştu. Dizlerimin bağları çözüldü. Acı birden yayılmaya başladı. Ona bakarken, aklıma tek bir kötü anı dahi gelmiyordu. Onun olduğu yerde bana nasıl sarıldığını hatırlıyordum ama sadece hatırlıyordum işte.

Sevdiğin adamın yıllar sonra senden kurtulmaya çalışması böyle hissettiryordu. Bırakmak istiyorsun ama olmuyor.

"Felisha,"

Nefesimş tuttum. Sakın gelme, sakın yaklaşma. Bana bir adım attı ve boğazımda bağlı olan ip tavana asılmış gibi hissettim. Ona 'bana acı çektirme' diye bağırmak istiyordum. Onun yüzünden kimseye güvenim kalmamıştı. Ondan nefret ediyordum ama bu sevgim kadar güçlü değildi. Hiç değildi.

"Biraz konuşabilir miyiz?"

Sesimin titrediğini anlamasın diyr sertçe bir giriş yaptım. "Hayır!"

"Seninle gerçekten konuşmam lazım Felisha."

"Drake, hayır dedim! Seninle konuşmak istemiyorum."

Elindeki sepeti bıraktı ve birden bana doğru yürümeye başladı. Bana sarılacağını düşünerek içimde engellenemez bir sevinç vardı fakat sözlerim tam aksini söyledi. "Gelme!"

Bana sarılırsa, ağlayacaktım. Bunu bana yapanın o olduğunu bilmeme rağmen omuzlarında huzur bularak ağlayacaktım. Drake bana tam yaklaşmışken, Calum'un eli gözlerimi kapamadan önce kadraja girdi. Korkuyla gözlerimi yeniden açtım ve sevilesi yaratık en iyi hareketini yaptı.