Jeden wiersz z Trylogii Bezsennika, który napisałam w pewną, bezsenną noc. Ten utwór jest o moim starszym bracie - Adamie.
Adaś chłop jak malowanie,
Za swym kumplem murem stanie.
Kogo? Gdzie? Co i jak?
Adam móżdżek ma jak mak.
Niby hardy. Niby szorstki.
Na fejsiku twarde pozy.
Laska jedna, laska druga.
A może z tamtą mu się uda?
Szukał wszędzie swojej panny,
Dla niej wskoczy wnet do wanny.
On ma kasę, styl, figurę,
Może kiedyś - nawet furę!
Adaś chłopak jak marzenie,
Ale wada - wciąż palenie!
Wieczorami wciąż zjarany,
A jak nie to jest uchlany!
Jaka panna go poślubi?
Albo chociaż go polubi?
Adaś musi opuścić chatkę,
I zrobić u siebie dzieci gromadkę.
