Hikaye yazmaya başladığım ilk yıllarda (12 Ocak 2013) yazılmıştır. Bu yüzden hata varsa şimdiden affola. Okurken amatör bir şekilde yazıldığını aklınızda tutarak yıkıcı değil yapıcı yorumlar yaparsanız sevinirim. İsimler sizin için zor olacağını dü...
Hikayeyi okurken umarım eğlenirsiniz. Ben yazarken eğlenmiştim. Hatta bazı yerlerinde kahkaha attığım bile olmuştu. Eski bir hikaye o yüzden lütfen önyargılı davranmayın. :) Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MinJi duyduğu ses ile donup kalmış dahası kullandığı arabayı ani fren ile kenara çekince acı fren sesi Jong'a kadar gitmişti. Daeso dayısının duyması için onu aramış ve MinJi'ye değişik değişik sorular sormaya başlamıştı. Genç adam önce ne olduğunu anlayamasa da kendi hakkında konuşulduğunu anlayınca kulak kabartarak konuşulanları dinlemeye başlamıştı. MinJi'nin sözlerini duyunca da sinirlerine hakim olamayarak bağırmış ve MinJi'nin kendi sesini duymasını sağlamıştı.
Daeso elindeki telefonu koltuğun altına düşürdüğü için onu aramaya koyulmuştu. Duyduğu fren sesi ile Jong korkudan kalbinin durduğunu hissediyordu. "Yah... Cevap ver... Sana cevap ver dedim. Orada neler oluyor. Daeso... MinJi... Lanet olsun biriniz bana cevap versin!" diye bağırırken koşarak hastaneden çıkmak üzereydi ki MinJi'nin "Hey... Seni küçük velet. Demek konuşmalarımızı başkalarına dinletiyorsun? Bunu sana fena ödeteceğim. Ayrıca o dayın olacak serseriye söyle bana cadı demesinin hesabını fazlasıyla ödeyecek!" dediğinde Jong kulağına gelen ses ile durmuştu. Daeso da ona laf yetiştiriyordu. "Neden arabayı böyle durduruyorsun. Senin yüzünden telefonu bulamıyorum. Eğer dayım sesi duyduysa çok korkmuştur." Jong ikisinin de sesini duyunca rahat bir nefes almıştı. İçine yerleşen korkuyu biraz olsun giderirken MinJi'nin sözleri ile hafif gülümsemişti.
"Suçlu kim acaba? Birden arabada ukala dayın var zannettim. Bir daha onu benden izinsiz aramayacaksın. Ben yanında olduğum sürece sana bir şey olmayacağına söz veriyorum. Eğer bir daha konuşmamızı o adam dinletirsen seni bir daha... hım bir düşüneyim bakalım sen neden çekiniyorsun... Şeker yemek istiyorsun değil mi?" Daeso karşısında ki kadının saçmalamaya başladığını düşünürken MinJi çoktan transa geçmiş fikirler yürütüyordu. "Seni dönme dolabın en tepesinde bırakırım dayın eve gelinceye kadar seni aşağıya indirmem. Ya da bana kalacağını söyleyerek seni orada bir gece boyunca bırakmama ne dersin?" dediğinde Daeso'nun son anda eline aldığı telefonun açık oluşundan Jong onun sesli yutkunmasını duymuştu.
"İşin çok zor Daeso diye söylenen genç adam telefonunu başını iki yana sallayarak kapatmıştı. İkisinin iyi olduğunu ve küçük çocuk gibi kavga ettiklerini duymaya başladığından beri yüzünde bir gülümseme oluşmuştu. Tekrar hastaneye girdiğinde ise karşısına asistanı gelmiş ve ona hafif gülümseyerek "Mutlu görünüyorsunuz doktor bey?" demişti. Genç adam Hina'ya bakarak hafif gülümsemişti. "Evet, sayılır..." dedi. Hina elindeki dosyaları ona göstererek gün içinde gireceği ameliyatlar hakkında bilgi verirken sekreterlerinden biri onun yanına gelerek "Doktor bey acil bir hasta geldi!" dedi. Jong elindeki dosyaları yana bırakırken hızlı adımlarla acil servise girmişti. Kadın çocuğunun nefes alamadığını söyleyerek Jong'tan ağlayarak yardım isterken, Jong asistanına onu sakinleştirip acil servisten dışarı çıkarması için ricada bulunmuştu.
