" Czułam no sobie wzrok wszystkich, powiem tyle, nie było to zbyt przyjemne.
Po pięciu minutach lekcji stwierdziłam, że Sehun generalnie ma mnie gdzieś i coś tam sobie bazgroli na kartce. Zastanawiałam się czemu siedzi sam, myślałam, że jest tym t...
Sobota jak sobota, taka sama jak wszystkie, najpierw poranne porządki, potem muszę się wlec na drugi koniec Seulu do taty, u którego i tak jestem tylko dla proformy, a później leżenie na kanapie i zażeranie się jogurtem podczas oglądania dram i pisania z Jin albo Krisem, dziś Kris do mnie nie pisał, ale Jin owszem, gdy tak sobie leżałam, w leginsach i dwóch warkoczach oraz w T-Shirtcie z napisem ''Żyjmy robiąc rzeczy które lubimy'' rozległo się dzwonienie do drzwi, jakoś się tym nie przejęłam, bo to pewnie, albo sąsiadka, żeby pogadać z mamą albo pożyczyć cukier, lub jakiś elektryk, ale bardziej obstawiałam pierwszą opcje.
-Taeyeon, chodź tu, to do ciebie- krzyknęła mama, super, czyli to ktoś ze szkoły. No i proszę kogo ujrzałam w drzwiach? Pana Idealnego Sehuna, tak to ta osoba o której niespotkanie się modliłam, jasne czemu by nie on?
-Cześć?- powiedziałam podchodząc do drzwi, a widząc minę mojej mamy walnęłam wewnętrznego Facepalma , ona myśli tylko o jednym, jaki ładny chłopiec, czy to twój chłopak Taeyeon? Słysze to zdanie, jakby mi je przekazała telepatycznie.
-Mogę z tobą pogadać?- zapytał Sehun, jak zwykle uroczym głosem
-Jasne- odparłam i wyszłam na korytarz zamykając za sobą drzwi wejściowe i zostawiając za nimi mamę.
-Co się stało?- zapytałam- Nie mogłeś napisać?
-Wolałem pogadać, jak się czujesz? Wczoraj nieźle mnie nastraszyłaś- powiedział wciskając głębiej ręce w kieszenie kurtki
-Wszystko okej, u mnie normalne jest mdlenie z nerwów, lub nadmiaru emocji, więc się nie przejmuj- odparłam, czując że mój buraczany kolor na nowo wpływa na moją twarz
-Emocji? Aż takie wywarłem na tobie wrażenie?- zapytał z tym swoim głupawym, ładnym, ale jednak, głupawym uśmieszkiem
-Nie schlebiaj sobie, mam do ciebie pytanie. Skąd wiesz gdzie mieszkam? I dlaczego powiedziałeś Krisowi że jesteś moim chłopakiem?- zapytałam
-Pytanie to liczba pojedyncza a ty zadałaś mi dwa pytania, na które mam odpowiedzieć?- odparł z wspomnianym wcześniej uśmieszkiem
-Ha ha ale się uśmiałam, odpowiadaj- zarządałam nieco zdenerwowana
-Pierwsze, Jin, twoja przyjaciółka mi powiedziała, a drugie, chciałem zobaczyć jego minę, gdy to powiem- powiedział śmiejąc się
-Aha, chciałeś zobaczyć jego minę a zobaczyłeś miny całej klasy?- zapytałam
-Jak to się mówi, dwie pieczenie na jednym ogniu- odparł jakby nigdy nic
-Okej, to teraz mam jeszcze prośbę, następnym razem ustal ze mną czy jesteś moim chłopakiem dobrze?- zapytałam już nieco zdenerwowana
-a teraz jestem?- obniżył głos, patrząc mi w oczy
-Odpowiem ci twoim własnym zdaniem, pozwól, że zacytuję '' Proszę Cię, nawet cię nie znam"- byłam bardzo dumna z siebie, że pierwszy raz udało mi się rozmawiać z przystojnym chłopakiem bez ciągłego „yyyy" „eeee" i tym podobne
-Chytrze, lubię chytre osoby, zaprzyjaźnimy się, zobaczysz, ale jeszcze nie teraz-powiedział i zszedł po schodach na dół. Czy to zawsze się musi tak kończyć?
Nagle wszystko zawirowało a ja zdążyłam otworzyć drzwi i wejść do środka gdy wszystko zrobiło się czarne a w uszach brzmiały mi ostatnie słowa Sehuna „Zaprzyjaźnimy się, zobaczysz, ale jeszcze nie teraz"
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Co tam jak się podobał? Kolejny dziś, wiem spamuje, ale wrzucam póki mam czas :**
