Gidemezsin

3. Git

Keyifli okumalar...

Tekrar okuyanlar; Spoi vermiyoruz 😉

♾

Ela Fatih'e doğru eğildi. "Kim bu sevgilisi mi?" diye sordu. Karahan'ın öldürücü bakışlarına yakalandığında Fatih'in arkasına geçti. "Ben yanlış bir şey mi dedim?" diye mırıldandı sevdiği genç adama ama Fatih'ten sus işareti alarak ağzına fermuar çekti.

Birbirlerine sıkıca sarılmış olan Nihat ve Nazlı'ya baktı Karahan. Nihat'ı boğabilir, öldürebilirdi. Aklından geçen tüm işkenceleri onun üzerinde test edebilirdi. Başını çekil anlamında salladı Nihat'a.

Nihat Nazlı'nın duyabileceği bir sesle, "Seninki delirmeden az uzaklaşsan iyi edersin. Daha çok gencim," dedi.

Nazlı aniden Nihat'tan ayrılıp arkasına baktı. Gözleri karanlık kuyuları andıran adam ona daha karanlık bakıyordu. Nazlı ise Nihat'ı görmenin mutluluğuyla dolup taşıyordu.

Az sonra yapacağı için sonra muhtemelen pişman olacaktı. Nihat'tan ellerini çekerek adamı bıraktığı gibi kendini Karahan'ın kollarına attı. Karahan onu kendine sarmasaydı Nazlı ona ancak sarılabilirdi. Ama şu an Karahan'ın boynuna kollarını dolamıştı. "Teşekkür ederim."

Sımsıkı sarmıştı Nazlı'yı. Gözlerini kapatıp bedenine dolanan kollarla geçmişe dönmüştü. Aşkın coşkuyla yaşandığı, Nazlı'nın onu her gördüğünde aşkla ona koştuğu yıllara... Karahan içinden Aslı'ya dualar gönderdi. O olmasaydı, onun çılgın kişiliği ve akla zarar fikirleri olmasaydı Nazlı'nın yanından bile geçemezdi. Geçmek için delirdiği ama ufacık bir aralıktan bile sızamayacağını biliyordu. Kızı bıraktığı zaman tüm köprüleri istemeden de olsa yıkmıştı.

Kimin boynuna sarıldığını anlık heyecanın geçmesiyle kavradı Nazlı. Kollarını çözüp Karahan'dan ayrıldı. Aslında kollarında müebbet bile yiyebilirdi. Ama olmazdı. Olamazdı. İçindeki seven hatta çok seven kadına rağmen olmazdı.

Yine de gülümsedi Nazlı. Arkasındaki Nihat'a döndü. "Seni görmek aklıma gelecek son şeydi."

Nihat yakışıklı suratına daha da cazibe katmıştı. "Sen... Sana ne olmuş böyle Nazlı..."

İki elini beline yerleştirdi Nazlı." Ne olmuş bana? Kötü mü görünüyorum?" dedi, muzip bir ifadeyle.

"Ne alaka, sen çok güzel bir kadına dönüşmüşsün."

Karahan'ın yüksek perdeden çıkan sesi Nazlı'nın tatlı sert sitemine engel oldu.

"Nihat!!!" diye gürledi.

Nazlı gözlerini kısıp sinirle bakıp Nihat'a döndü. "Bu adamla mı çalışıyorsun?" diye sordu.

Nihat Karahan'a bakıp yüzünü buruşturur gibi yaptı. "Maalesef... Sen de öyle yapıyorsun."

Nazlı dudaklarını büküp konuştu. "Maalesef."

"Araba nerede?" Katı sesini yine ortama yaydı Karahan. Nihat'ın arkadaşı olması kıskanmaması için bir neden değildi.

♾

Öğlen üzeri yapılan toplantıya katıldıktan sonra bugünkü işleri bitmişti. Nazlı ve Karahan hariç...

Bir aylık bir denetleme yapılacaktı ve bunu ikisi yapacaktı. Asistanlar da belli bir süre yardım edeceklerdi. Akşam yemeğinden sonra başlayacaklardı. Çünkü Nazlı öyle istemişti. Nazlı bir şey istemiş ise Karahan onu emir sayardı. Nazlı'ya giden yolda ne isterse yapacağına yemin etmişti. Elinden geldiği kadar zorlayacaktı evet ama bu ikisinin gelecegini yeniden şekillendirmekten başka bir şey için değildi. Suçluydu. Hatalıydı. Ama bazen hataların geri dönüşleri vardı ve tüm geri dönüşler, pişmanlıklar Nazlı içindi.