Gidemezsin

29. Güzel Kız

Keyifle okuyun...

...

12 yıl önce Karahan Kara...

Yirmi iki yaşındaki genç bir adama göre böylesi fit bir vücut ve o yakışıklılık fazlaydı. Aynada traş losyonunu yüzüne süren Karahan'ı annesi mutlu gözlerle izliyordu.

"Hayırdır genç bu telaş ne?" diye sordu Meral Kara.

Karahan annesine bakıp gülümsedi. "Sence?" diyerek göz kırptı annesine. "Seni de götürmek isterdim ama seni sevgilim zannedebilir. Fazla genç ve güzelsin."

Meral hanım oğlunun imasıyla kahkaha attı. "Hadi oradan kırk üç yaşındayım ben. Genç ve güzelmiş..."

Karahan ağzına fermuar işareti yaptı.

Annesi dayanamadı. "Selin'e gidiyorsun sen," diye parmağını oğluna salladı. İnsanın aşkını gizlediği nerede görülmüştü? Hele de Karahan gibi annesiyle her şeyini paylaşan biri için imkansızdı. Karahan'ın gözlerinden yıldızlar geçiyordu.

"Evet."

***

Tam bir saat sonra Selin ile buluşacakları yere gelmişti. Ve Selin onu bekliyordu. Simsiyah saçlarının arasına bir öpücük bırakıp karşısına geçti. Yeşil gözleri ışıl ışıl parlayan Selin Karahan'ın içini ısıtacak gülümsemesini ona hediye etti. "Ağaç oldum ama Karahan nerede kaldın?" diye sitem etmeyi de ihmal etmedi.

"Geldim işte," diyerek karşısına oturdu. Sımsıcak bir haziran günüydü. Ama Karahan Selin'in ateşiyle yanıyordu.

"İyi ettin," dediğinde Selin'in yüzü asıldı. "Ne oldu neyin var?" diye merakla ve telaşla sordu Karahan. Selin sıkıntılı nefesini dışarı saldı. "Babam, ilişkimizi onaylamıyor, bunu zaten biliyorsun. Ama ben çok sıkıldım Karahan. Sürekli tartışma içerisindeyim. Babam beni zorluyor," diyen genç kadın önündeki kahveye dikti gözlerini.

Yüzü en az Selin kadar asıldı Karahan'ın. "Yani?" dedi. "Ayrılmak mı istiyorsun?"

Selin başını kaldırıp doğruldu. "Tabii ki hayır! bunu da nereden çıkardın?"

Karahan gülümseyip masanın üzerinde duran eli sımsıkı tuttu. "O zaman babana de ki beni istemeye geliyorlar. Belki ciddiyetimizi anlar."

Selin mutlulukla baktı sevdiği genç adama. Sonra elini hızla geri çekip göğsünde bağladı. Somurtup, yüzünü oturan diğer insanların üzerinde gezdirdi. "Olmaz. Sen bana evlenme teklifi bile etmedin. Ben seninle evlenmem."

Karahan gözlerini devirdi. Ah bu kızlar... Akılları fikirleri romantizmdeydi.

"Selin yapma, bunun için bana küsme şimdi. Yoksa kaçırırım seni düğün, nikah, söz, nişan ne varsa hepsi bir günde olur," dedi tek kaşını kaldırıp tehditkar baktı.

Mizacı yumuşacık olan Selin anında yumuşadı. Karahan onun olsa yeterdi. Ki zaten onundu. Deli divane gibi seviyordu bu adamı.

"Yok aman kalsın." Ayağa kalktı. "Ben gideyim o zaman babamın yanına uğrarım. Artık ne derse susacağım. O da bunu kabul edecek."

***

Elbette babası kabul etmemişti. Ama Selin'in gözyaşlarına çok da dayanamamıştı. İstemiyordu. Kızının öyle bir adamın oğlu ile evlenmesini istemiyordu. Lakin kızı çok istiyordu. Yapacak bir şeyi yoktu.