Gidemezsin

11. Zorla

Keyifli okumalar.....

♾

"Ah anam belim çıktı. Hayır anlamıyorum ki, anası bu adama öküz mü yedirdi. Bu ne ağırlık arkadaş." Aslı bir eli belinde söylenerek geziyordu.

Adam kaçırma operasyonundan bıkan ama işbirlikçiliği üzerine yapışan Kenan, Karahan'ı yatağa bırakıp kendini yere attı. "Bittim ben. Mahvoldum. Genç yaşımda sakat kalacağım."

"Amma ağladın Kenan, erkek adamsın sen sana bir şey olmaz," dedi Aslı.

On dokuz yaşında olan Kenan başını yerden kaldırıp Aslı'ya tatlı sert bakış attı. "Aslı abla ben çok gencim. Bak önümde uzun yıllar var. Hilal ablamla bir olup başımı yakacaksınız en sonunda." Kenan, aklına abisi Kemal gelince başını geri yere bıraktı. "Abim duyarsa bu sefer beni öldürür."

Zeynep ve Azra Nazlı'yı getirip yatağın üzerine, Karahan'ın yanına bıraktılar.

Zeynep, "Ayy bu ilk ve son olsun, ne olur! Öldüm ben, bittim. Çıtı pıtı görünüyor ama taş gibi hatun," dedi.

Azra ağrıyan kaslarını esnetip, "Kızım bu iş bize göre değilmiş. Erkeksiz olmuyor keşke adamlara haber verseydik," dedi.

Getirdikleri ev Aslı'nın anne tarafından kuzeni Hilal ve Nergis'in Florya'daki eviydi. Hilal anahtarı bizzat kuzenine vermişti. Kayın biraderi Kenan'ı da üzerine eşantiyon olarak hediye etmişti. Kendisi de olaya katılmak istemişti. Ama bebekleri henüz çok küçüktü.

Aslı çantasından çıkardığı kağıda bir şeyler yazdı. Kağıdı bir kez katlayıp Karahan'ın gömlek cebine soktu.

Eve doldurdukları yiyecek ve içeceği yerleştirme işini Kenan önceden halletmişti. Tüm panjurları kilitlemişlerdi. Anahtarını da belli bir yere bırakmıştı Aslı. Nazlı için getirdikleri bir kaç parça kıyafeti de odanın birine bırakmışlardı.

Tüm kapıları kilitleyip anahtarı diğer anahtarların yanına bırakmışlardı. Kombiyi açarak evin ısınmasını da sağladılar zaten bu iki inatçı aşık, bu soğukta deniz kenarında tartışırken epey üşümüş olmalıydı. Saat gecenin biri olmuştu olmasına ama bunu önemseyecek kocaları yoktu. Çünkü onlar şu an mışıl mışıl uyuyorlardı. Çünkü uyku ilaçları insanlar uyusun diye vardı. Doktor olmamın avantajını ölesiye kullanan iki deli gelin ve bir adet delirme yolunda ilerleyen kayınvalide vardı ellerinde.Onların başını bekliyordu zavallı Neriman hanım. Kaçık gelinleri oğullarına bir şey olmayacağının sözünü vererek kadını ikna etmişlerdi. Çıkış kapısını da kilitleyip ikinci anahtarı üzerine aldı Aslı.

Kapıya doğru baktı. Ardında Kenan ve kızlar vardı. "Bu da olmazsa B planı kesin tutar."

Kenan, "Umarım B serisinde ben yokumdur." dediğinde Zeynep ensesine bir tane patlatıp "Sen artık suç ortağımızsın, biz nereye sen oraya!" dedi. Kenan'ın, büyüyen ve korkak bakan gözlerine kızlar kahkaha attı.

♾

Başında bir ağrı vardı. O muydu gözlerini açmasına engel olan? Hâlâ gece olmalı diye düşündü Nazlı. Hava aydınlanmamıştı anlaşılan. Yine de sanki artık uyanmalısın diyen bedeni nasıl da dinlenmiş ve dinç geliyordu ona.

Elbette, kaç gündür doğru düzgün uyumuyordu. Cidden uykusunu iyi aldığına kanaat getirip gözlerini açtı. Gördüğü tavanda kimindi? Nazlı'nın tavanı böyle değildi. Alçıdan yapılan güller yoktu tavanda. Tekrar kapatıp açtı gözünü. Aklına dolan düşünceler beyninden şimşek gibi gelip geçmişti. Dün gece Karahan"la konuşuyordu. Sonra... Sonrası yok.

Zaten dinlenmiş olan bedeni anında doğruldu. Arkasına bakmak aklına bile gelmiyordu. Yatakta oturup odayı inceledi. İçini saran korku an be an artıyordu. Güzel döşenmiş oda oldukça zengin duruyordu. Kaçırılsa böyle bir yere getirilmezdi diye düşündü. Karahan... Dün gece onun yanındaydı. Onu buraya o mu getirmişti!?