İçime sinen çok güzel bir bölüm oldu.Siz de beğenirsiniz inşallah :)
Hepinize keyifli okumalar! ❤️
Bir süredir kafamda duran düşüncelerden boğuluyordum sanki.O düşüncelerden arınmam lazımdı.Ama nasıl yapacağımı bilmiyordum.Bir tek o yanımdayken hiçbir şeyi düşünemiyordum.Bana huzur verdiği gibi mutluluk da veriyordu.Uzandığım kanepe de sırt üstü yattım.Çağatay bir saat önce gitmişti ve ben burada öylece kalmıştım.Kokusu sinmişti buraya.Gözlerimi tavana diktim.2 ay kadar geriye baktığımda hayatımda pek çok değişiklik vardı.Bu değişiklikler beni de değiştiriyordu.Eskisi gibi olmadığımı biliyordum ve beni değiştiren de Çağatay'dı. Normalde hiçbir zaman anneme ve babamla tartışmazdım. Ama şu sıralar Çağatay'ı korumak ve aileme sevdirmek için tartışmak zorunda kalıyordum.
Annem ile babamın artık benden bir şey sakladığına emindim.Benim yanımda hiç konuşmuyorlardı.Konuşunca da kısa cevaplar veriyorlardı.İçimdeki şüphe gittikçe büyüdü büyüdü ve daha beter bir hal aldı.Kapının kapanma sesini duyunca annemin geldiği anladım.Ve gözlerimi kapattım.
Annem hızlı adımlarla salona girip benim uyuduğumu görünce gülümsedi.
"Uyumuş kuzum." Dedi fısıltıyla.Yanağıma minik bir buse kondurdu ardından saçlarımı okşadı.
"Güzel kızım benim."
Annem yanımdan ayrılıp 2 dakika sonra geri döndü üzerimi pikeyle örttü.Biraz kıpırdandım gözlerimi açtım.
"Miray uyandırdım mı kızım?" dedi üzüntüyle."Yok yeni uyumuştum zaten." Kendimi toparladıktan sonra annemde ayak ucuma oturdu."Neyin var bakıyım senin.Anlat annene?" Gülümsedim.
"Bir şeyim yok." Dedim omuz silkip.
"Anlat Miray ne oldu.Bilirim ben seni.Kafanda 40 tane düşünce vardır şimdi senin." Annem her şeyimi biliyordu işte.Ondan bir şey saklamak imkansızdı.Kanepe de bağdaş kurup saçlarımı geriye attım.
"Anne geçen gün babamla sizin konuştuklarınızı duydum.'Miray hiçbir şeyi öğrenmeyecek' dediniz.Ne saklıyorsunuz benden?"diye sordum. Konuya direk girdiğim için hata mı yapmıştım bilmiyordum.Annem tedirginlikle güldü.
"Yok kızım olur mu hiç öyle şey? Senden ne saklayacağız biz.Yanlış anladın sen."
"Anlamadım anne.Ne sakladığınızı bilmek istiyorum.Ben sizin kızınız değil miyim bilmem hakkım." Annem iki eliyle yanaklarımı avuçladı."Güzel kızım bir tanem gerçekten bir şey yok.Olsa söyleriz sana.Takma bunları kafana sen.Babanda bende hiçbir şeyi saklamayız senden."
"Biliyorum ama..."
"Aması yok Miray.Hiç bir şey saklamıyoruz senden bu konuyu uzatma artık."
Annem ayağa kalkınca sıkıntıyla ofladım.Gerçekten bir şey olduğunu hissediyordum.Şimdilik bunu bir kenara bırakacaktım.Gerçeği öğrenecektim.Ya annemden ya babamdan ya da başka birinden.
***
Ertesi sabah babam bize kahvaltıya gelmişti.İlk defa annem ile babam boşandığından beri ailecek kahvaltı yapıyorduk.Sanki annemle babam evli gibiydiler.Sürekli benim bebekliğimden bahsettik.Daha sonra babamın anneme nasıl evlenme teklifi ettiği anlattı annem.Bir çok kez anlatmıştı.Dinlemeyi çok seviyordum.Babam bütün herkesin içinde annem önünde diz çöküp elinde bir yüzük bile olmadan evlenme teklifi etmiş.Tabi annem heyecandan cevap bile verememiş.Dedemin bütün itirazlarına rağmen annem ile babam evlenmişler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)
Novela JuvenilAşk.3 harf bir kelimeden oluşan bir sözdü.Kimileri için çok güzel olan bir şey,kimileri içinse acı,üzüntü ve hayal kırıklığından ibaretti.Birini seversin oda seni sever olur biter.Ama olmuyor işte.O kadar basit görünen bir şeyin insana bu kadar acı...
