56.Bölüm."Sensiz ayakta ne kadar zor duruyorum görmüyor musun?"

205 14 15
                                    

Merhabaaalar :) Nasılsınız canlarım.Bölümü yazıp yayımlamak istedim hemen umarım beğenirsiniz.Gelecek bölüm de haftaya Çarşamba gelecek.

Multi'de Çağatay ve Miray var! 😍

Keyifli okumalar :) 

"Hamilesin!"

Azra'nın bağırmasıyla kendime geldim.Aradan kaç dakika geçti bilmiyordum ama gebelik testine bakıyordum sanki saatler gibi gelmişti bana.Sonuç pozitifti.Hamileydim.Ne yapacağım konusunda en bir fikrim yoktu.Başımı iki yana salladım.Hamile kalmak isteyeceğim en son şeydi.Büyük bir sorumluluk demekti.Ve ben bu sorumluluğu üstlenmek istemiyordum.Çağatay nasıl bir tepki verir onu bile bilmiyordum.Bebeği ister miydi? İstemez miydi? Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.Keşke biraz daha dikkatli olsaydık diye geçirdim içimden.Şuan kimseye söylemeye niyetim yoktu.Çağatay'a bile.

Miray! Bir tepki versene!" Tekrar Azra'ya odaklandım.

"Kimseye söyleme Azra olur mu?" Yüzündeki gülümseme gitti.

"Neden kızların bilmeye hakkın var.Çağatay'ın da öyle.Bebek onun sonuçta."

"Azra lütfen kimseye söyleme.Özellikle de Çağatay'a."

Azra başını iki yana salladı.İtiraz etti."Miray hata yapıyorsun.Söyle ne olacak sanki?"

Demesi kolaydı.Omuz silktim."Lütfen kimseye bahsetme.Çağatay'ın bilmesini istemiyorum."

"Neden?"

"Bu sorumluluğu ikimizde alamayız." Onu arkamda bırakarak banyodan çıktım.Midem hala bulanıyordu ama o kadar da fazla değildi.Aşağı salona indiğimde Elif mutfaktan elinde pizza kutusuyla çıktı.

"Pizza söyledim."dedi."Azra'yı çağırında yiyelim."

"Canım istemiyor." Diye geçiştirdim.Gerçekten bir şey yemek istemiyordum.Sıla'nın yanına oturduğumda endişeyle bana baktı.

"Miray yüzün bembeyaz ne oldu?"

"İyiyim."

"O zaman pizzadan sadece bir dilim al.Lütfen." Elif pizza dilimi bana uzattı.Onu kıramadım.Sadece bir ısırık almam yetmişti.Koşarak banyoya girdim.Midem yine alt üst olmuştu.O sırada banyonun kapısı aralandı.

"Böyle kusmaya devam edersen yarın Doktor'a gidiyoruz." Başımı kaldırıp gelen kişiye baktım.Çağataydı.

"Sen nereden çıktın?" dedim şaşkınlıkla.Dudağının kenarı kıvrıldı.

"Gelmememi mi tercih ederdin?" Bu sefer ben gülümsedim.

"Gelmeni tercih ederdim tabi ki." Güçlü kollarıyla belime sardı.

"Bu gece seni kaçıyorum.Çok güzel planlarımız var."

"Ne gibi planlar?" Durdum.Gözlerime baktı.Başını yana eğdi."Lunapark'a mı gideceğiz?" Öyle heyecanlı heyecanlı konuşmuştum ki Çağatay başını arkaya büyük bir kahkaha attı.

"Evet güzelim tam üstüne bastın.Bütün gece benimsin." Beni kendine geçerek dudağımın hemen altına öpücük kondurdu.

"Ama geceleri Lunapark kapalı olur."

"Senin isteyip de benim yapamayacağım bir şey yok biliyorsun.Bir arkadaştan rica ettim sadece bizim için bu gece Lunapark'ı açacak." Heyecanla güldüm.İlk defa Çağatay'la bir hayalim gerçek olacaktı.Ve bu onun sayesindeydi.Bir an ona hamile olduğumu söylemek istedim.Şu birkaç dakika da aklımdan çıkmıştı.Bilmek hakkıydı Azra'nın dediği gibi.Ama nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum.İçimdeki ses ona güvenmiyorsun dedi.Buna itiraz ettim.Derin bir nefes aldım.O sırada telefonun sesi imdadıma yetişti.

EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin