Multi'de Çağatay var ❤
Bir hafta sonra..
Bir hafta nasıl mı geçmişti? Durun anlatayım; Evden okula okuldan cafeye gitmiştim.Okuldaki bir çok dersim düzelmişti.Normal hayatıma kaldığım yerden devam ediyordum.Annem ve babam bir süreliğine yanıma taşınmışlardı.Bir dakika bile olsun yalnız bırakmıyorlardı beni.Babam ise sıkı bir kural getirmişti.Kesinlikle hafta sonları evden dışarı çıkmayacaktım.Sadece okula ve cafeye gitmeme izin verdi.Yani şu bir hafta evden doğru düzgün çıkamamıştım.Çıldıracaktım neredeyse.Babamın bu sıkı kuralları beni de sıkmaya başlamıştı artık.
Ondan ise o geceden beri haber alamıyordum.Ne karşıma çıkıyordu.Ne de arıyordu.Hoş aramasını falan istemiyordum.Sadece aklımdan ve kalbimden çıkmasını istiyordum.O kadar...
"Kızlar Berk mesaj attı! Cevap vereyim mi?" dedi Azra heyecanla.Üçümüzde benim odamda oturmuş başka şeylerle meşguldük.Azra Berkle mesajlaşıyordu, ben kitap okuyordum,Sıla müzik dinliyordu.
"Azra bize niye soruyorsun kızım atsana sen."
"Miray ne yazacağımı bilmiyorum."
"Ne dedi ki sana?"
"Buluşma teklifi etti.Kesin hoşlanıyor benden."
"Ya evet hatta evlenme teklifi edecek." dedi Sıla dalga geçerek.
"Evet, ne yazayım?"
"Tamam buluşalım yaz."
"Yok olmaz biraz hevesli gibi görünmez miyim? Yok işim var olmaz diye mesaj atayım." Gözlerimi devirip tekrar kitabıma döndüm.Odamın kapısı açılınca içeri babam girdi.Üçümüzde tedirginlikle sırıttık.
"Ne yapıyorsunuz kızlar?" dedi babam üçümüz de bakarak.
"Oturuyoruz baba gördüğün gibi."
"Onu bende görüyorum kızım ama...kimseyle mesajlaşmıyorsunuz değil mi?"
"Ay olur mu Haluk amca bizim hanımefendi kızlarız hiç öyle işimiz olmaz yani."
"Aferin.Miray yarın annen iş için İzmire dönmesi gerek benim toplantım var sen ne yapacaksın kızım?"
"Yarın dersim var benim de baba.Okuldan çıkınca Sılalara giderim."
"Yanında korumalar olacak zaten eğer o..." Sözünü kestim.
"Babam o karşıma çıksa bile yüzüne bile bakmam lütfen kapat artık bu konuyu."
"Tamam kızım."
Babam odadan çıkınca kızlarla birbirimize baktık.Aslında yarın dersim falan yoktu.Yalan söylemiştim.Biraz kafa dağıtmaya ihtiyacım vardı.Kızlar gittikten sonra pencerenin önüne geçtim.Sanki o buradaymış gibi hissediyordum.Sani hiç gitmemiş gibi.Kırgındım üzgündüm hemde fazlasıyla.Dışımdan herşeyin iyi gördüğünü biliyordum.Ama içim öyle değildi.Paramparçaydım.
"Miray?"
Annemin sesini duyunca kendimi toparladım ve ona döndüm.
"Efendim."
"Kızım iyi misin? deminden beri seni çağırıyorum."
"İyiyim anne."
"Ne kadar üzgün olduğunu biliyorum.İçine kapandığını."
"Anne iyiy..."
"Ben senin annenim Miray nasıl olduğunu biliyorum kızım."
Alt dudağımı ısırıp ağlamamak için büyük bir savaş verdim ama olmadı.Annem kollarını açtığında ona sarıldım ve ağlamaya başladım.Dayanamıyordum.Bağırıp çağırmak istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)
Teen FictionAşk.3 harf bir kelimeden oluşan bir sözdü.Kimileri için çok güzel olan bir şey,kimileri içinse acı,üzüntü ve hayal kırıklığından ibaretti.Birini seversin oda seni sever olur biter.Ama olmuyor işte.O kadar basit görünen bir şeyin insana bu kadar acı...
