Hikayemi okuyan yorum yapan canım okuyucularım İyi ki varsınız.Hepinizi teşekkür ederim.Yaptığınız yorumlardan o kadar mutlu oluyorum ki anlatamam.Gerçekten teşekkürler.❤
Keyifli okumalar! 😘
Dağ evinden geleli tam 3 gün olmuştu.Ve biz 3 gündür Çağatayla ne görüşüyor ne konuşuyorduk.Mesajlarıma cevap vermiyordu.Kaç kere aramıştım şu 3 günde.Çalıştığı bara gitmiştim en sonunda.Orada da yoktu.Babası ölmüştü biliyordum.Normal bir ölüm değildi.Öldürülmüştü.Onun için ne kadar zor olduğunun farkındaydım.Yanında durmak destek olmak istiyordum.Ama biz görüşemiyorduk bile.Son bir kez daha aramaya karar verdim.Telefon çaldı çaldı ama açan olmadı.Sinirle masaya koydum telefonu.En azından mesajlarıma cevap verip iyi olduğunu falan söyleyebilirdi! Hiç mi merak etmiyordu?
"Miray ben çıkıyorum! Hazır mısın sen?" diye bağırdı annem.Bir haftalığına İzmir'e gidiyordu.İş için.
"Evet hazırım." dedim ayağa kalkıp.Annem 2 valizle merdivenlerden aşağı indi.
"Senin gelmene gerek yok kızım."
"Olur mu hiç öyle şey anne.Hem özlerim seni ben.Yolcu etmeye geleceğim." dedim küçük bir kız gibi.Annem gülümsedi.
"Peki peki.Ay Miray bana bak ben yokken sakın yalnız kalma.Kızlar falan gelsin yanına.Aklım sende kalır."
"Anne ilk defa yalnız kalmayacağım merak etme."
"Olsun sen yine de kalma."
Anneme tamam deyip evden çıktık.Arabaya bindik.Annemin uçağı 1 saatten kalkacaktı.Aslında bakarsanız bende gidecektim İzmir'e.Ama aklım hala Çağataydı.O yüzden gidemiyordum.Başımı cama yasladım.Dağ evinde geçirdiğimiz 2 gün geldi aklıma.Çok mutluyduk.Birbirimize bakarken gülümsüyorduk.Her şey çok çok güzeldi.Ve nedense hislerim işlerin yolunda gitmeyeceğini söylüyordu.
"Miray iyi misin kızım?" Anneme döndüm.
"İyiyim anne merak etme."
"O zaman şu yarım saattir çalan telefonuna bak." Çantamdan telefonu çıkarıp ekrana baktım.Arayan Emreydi.
"Kim?"
"Emre.Onu daha sonra ararım."
"Başka birinin aramasını mı bekliyordun?"
"Hayır anne beklemiyordum."
Havaalanına gelince annem arabayı durdurdu ve indik.Valizleri alıp güvenlikten geçtikten sonra annemin uçağının anonsu yapıldı.
"Her aradığımda telefonuna bak.Yoksa atlar gelirim valla." dedi annem gülerek.
"Tamam anne söz veriyorum bakacağım."
"Aferin.Ay ben gitmesem mi acaba Miray?"
"Anne! Merak etme iyi olacağım.Kızlar var Emre var.Çağatay var."
"Peki o zaman dikka.." Sözünü kestim.
"Dikkat ederim kendime annecim."
Annem giderken el salladım.En son Uras'ın beni kaçırmasından dolayı üzerime çok düşüyordu.Aklının benden kalacağını biliyordum ama yalnız değildim nasıl olsa.Havaalanından çıkıp taksiye bindim.Babamla konuşmuyorduk.Sadece eve uğrayıp anneme benim nasıl olduğumu soruyordu.Hala affetmemiştim babamı.
Eve geldiğimde banyoya çıkıp duş aldım.Annem indikten sonra aramıştı.Ve işi biter bitmez geleceğini söylemişti.Banyoda işim bittikten sonra çıktım.Odama geldim.Aklım fikrim Çağataydı.Neden arımıyordu bir kere bile beni? Homurdanarak dolabımı açtım ve kısa şort askılı bluz çıkardım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)
Fiksi RemajaAşk.3 harf bir kelimeden oluşan bir sözdü.Kimileri için çok güzel olan bir şey,kimileri içinse acı,üzüntü ve hayal kırıklığından ibaretti.Birini seversin oda seni sever olur biter.Ama olmuyor işte.O kadar basit görünen bir şeyin insana bu kadar acı...
