EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)

55.Bölüm"Seninle oturup konuşmayı hiçbir şeye değişmem."

Bölümü bu sefer hemencecik yazdım sizler için :D Bekletmek istemedim daha fazla.Bölümün sonunda bomba bir olay olacak! Yorumlarınızı çok merak ediyorum ayrıca.Bu arada bölümü ona ithaf etmemi isteyen bir okurum vardı.Mesaj kutuma yazmıştı eğer istiyorsa hala bölümü ona ithaf edeceğim.❤️

Multi'de Çağatay var  😍

Keyifli okumalar canlarım :) 

Bedenim uyanmamak için büyük çaba harcıyordu.Göz kapaklarım yavaş yavaş açılırken boynumun sağ tarafındaki acıyı görmezden geldim.Çünkü şu an tüm vücudum ağrı içindeydi.Gözlerim tamamen açıldığında bir odadaydım.En son hatırladığım şey dumanların arasında kalmış olmamdı.Hareket ettim.Başımdaki ağrı şiddetlendi acıyla yüzümü buruşturdum.Sol tarafıma yeni baktığımda Çağatay'ı gördüm.Uyuyordu.Üzerinde deri ceketi vardı.Bir eli kafasının arkasında diğer eli ceketin üzerindeydi ve morarmıştı.Kaşlarımı çattım.Ne olmuştu? Hareket etmeyi kestim.Ağzım kurumuştu.Yan masamdaki suya uzandım.Ama daha suyu içemeden bardak elimden düşüp yere saçıldı.Ve Çağatay uyandı.

"Güzelim?" Yeni uyandığı için sesi boğuktu."Beni niye uyandırmadın Miray" Kalktı ve başka bir bardağa su doldurdu."Al bakalım." Bardağı elinden alıp sanki günlerce su içmemiş gibi içtim.Tekrar bardağı uzattım ona.

"Nasılsın?" dedi bana bakmadan.

"İyiyim." Dedim.Boğazım acıyordu.

"3 gün.3 boyunca uyudun." Gözlerini bana çevirdi."İyisin değil mi?" İki eliyle yüzümü kapladı.Alnımdan öptü.Tekrar iyiyim diye mırıldandım.3 gün boyunca uyuduğuma inanamıyordum.Bana kalırsa 1 hafta daha uyurdum ama böyle değil.Her yerim ağrı sızı içindeydi.

"Ne oldu?" Yangını kastediyordum."Ben pek fazla bir şeyler hatırlamıyorum." Çağatay konuşuyordu ki odanın kapısı açıldı annem babam ve kızlar içeri girdiler.Hepsi de beni uyanık gördüğü sevinmiş olacak ki sarıldılar teker teker.Annem yatağın ucuna oturdu.

"Canım kızım benim.İyisin değil mi?"

"Evet iyiyim cidden merak etmeyin artık."

"Nasıl merak etmeyelim kızım? Ömrümüzden 10 yıl gitti sanki." Dedi babam.

"Nasıl oldu peki? Buraya kim getirdi beni?"

Azra Çağatay'ı işaret etti."Çağatay getirdi.Uzayla beraber."

"Ne! Uzay mı?"

"Evet bir de Uzay'ı dövdü.Bir de doktorunu." Gözlerim irice açıldı.Çağatay'a döndüm.

"Uzay konusunu hiç sorma Miray.Doktora gelince senin canını yaktı ben de ödettim."

"Nasıl olduğunu anlatacak mısınız?" dedim en sonunda.Elif konuştu.

"Mekanda yangın çıktı.Biz hepimiz dışarı çıktık ama sen içerideydin.Çağatay Buğrayla birlikte içeri girdiklerinde seni bulamadılar.En sonunda Uzay kucağında seninle beraber dışarı çıktı.Hemen hastaneye geldik.Dumandan zehirlenmişsin."

Çağatay'a baktım.Öfkeyle çenesini sıkıyordu.O öfkeli olduğu zamanlar da asla konuşmazdı.

"Uzay'ın orada ne işi vardı?" dedi babam."Kızımı sana emanet ettim ben."

"Baba lütfen."

"Hayır Miray.Eğer seni koruyamayacaksa yanında olmasın senden uzak dursun daha iyi."

"İsteseniz de istemeseniz de Miray'ın yanında olacağım.Aklınızdan çıkarmazsanız iyi olur." Ceketini alarak odadan çıktı.Başımı yastığa yasladım.Hemşire gelip serumu değiştirdi.Başımı tahmin ettiğim kadar şiddetli vurmamıştım.Küçük bir bandaj sarılıydı o kadar.Hemşire tekrar uyumam gerektiğini söyledi.Akciğerlerim dumanı fazla soluğunu için dinlenmeye ihtiyacım vardı.Hala nefes alamıyor gibiydim.Babam odadan çıktı.Kızlar ve annem kaldılar..Uyumak için gözlerimi kapattım.Şimdi Çağatay yanımda olsaydı başımı göğsüne koysaydım eminim hiç uyanmadan uyurdum.Onsuz uyumak zordu.Kokusunu hissetmeden.Tam uykuya dalıyordum ki birisi elimden tuttu.