Keyifli okumalar 😘
1 Yıl sonra...
"Elif! Azra! Kalksanıza artık! Geç kalacağız." Diye bağırdım.Kahvaltıyı kalkıp hazırlamıştım.Bunlar daha uyanacaktı.Sıla banyodan çıktığından gözlerini devirdi.Kahvaltı masasına geçti."Geç kalacağız yemin ederim." Dedi.O arada Elif elinde Pembe ayıcığı ile odadan çıktı.
"Aman gören de her gün aynı saatte gidiyorsunuz sanar." Ağzına bir tane domates attı.Bileğimdeki tokayla saçlarımı topladım.Çantamı omzuma attım.
"Azraya söyle bir saat sonra mutlaka gelsin hastaneye." Dedim.
"Seni Uzay mı bırakacak?" diye sordu Sıla.Başımla onayladım onu."Hadi kaçtım ben.Görüşürüz."
"Görüşürüz.Enişteye selam söyle." Dedi gülerek Elif.Yerde duran ayakkabıyı fırlattım."Sevgili değiliz."
Bir şey demesine fırsat vermeden kapıyı kapatıp çıktım.Derin bir nefes aldım.Ne zaman Uzayla bulaşsak konuşsak iyi hissetmiyordum kendimi.O sürekli beni sevdiği ona bir şans vermemi istiyordu ama ben istemiyordum.Kimseyi sokmamıştım hayatıma bu zamana kadar.Tekrar kırılmaktan tekrar acı çekmekten korkuyordum.Uzayla sadece arkadaştık.Sadece arkadaş.
Apartmandan çıktığımda siyah arabasının önünde durmuş beni bekliyordu.Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim.
"Selam ne haber canım?" dedi.Elini belime atarak yanağıma öpücük kondurdu.Her sabah yaptığı için alışmıştım.Arabasına bindiğimizde arabayı çalıştırdı."Bu akşam bir yerlere gidelim mi ne dersin?"
"Maalesef gelemem kızlara söz verdim beraber takılacağız." Başını anladım der gibi salladı.Yol boyunca tek kelime etmedik ikimiz de.Uzay yakışıklı bir adamdı.Hatta beni hastaneye bırakırken bir çok kızın dikkatini çekiyordu.Keşke ona bir şans verebilsem diye düşündüm.Ama daha yeni yeni acılarımı kapatmaya başlamıştım.Başımı cama yasladım.
Tam 6 ay.6 ayımı vermiştim onu unutabilmek için.Yaşadıklarımı unutabilmek için.Her gece ağlaya ağlaya uykuya dalmıştım.Onun başka bir yerde nefes aldığı biliyordum.Sanki her sokağın köşesinden karşıma çıkacakmış gibiydi.Bir daha görüşmeyeceğimizi de biliyordum.En kötü olanı da buydu ya zaten.Onu ölmeden bir kez daha görmeyi isterdim.İçimde ona karşı sevgi zerre azalmamıştı.Ama kırgınlık gittikçe artıyordu.Herkes unutmuştu onu.Annem babam kızlar.Emre.Bir ben unutamamıştım.
Ona ait olan her şeyi yakmıştım kırmıştım.Öfkemi onlardan çıkarmıştım.Onun başka bir kızla yatmış olması beni mahvediyordu. Dağılmıştım tamamen.Kırılan parçalarımı kendim topladım bir zaman sonra.O her kırık parça tek tek ruhuma battı.Tekrar parçalandım.Kendimi toplayamadım.Bir süre sonra Uzay girdi hayatıma.Bir çok konu da destek oldu.Bazen onun omzunda ağladım.Tek kelime etmedi ağladığıma.Onu sana unutturacağım dedi sadece.Ama başaramadı.
Ve bu geçen 1 yıl da çok şey değişmişti.Mesela Buğra ve Azra sevgiliydi.Buğra nasıl yaptı bilmiyorum ama Azra'yı kendine aşık etmişti.Elifle Emre aynıydı.Hala deli gibi seviyorlardı birbirlerini.Sılayla Furkan desen çokta ayrılmışlardı.Furkan okumaya İngiltere'ye gitmişti.Sıla'yı bırakarak.Bense..İyiydim işte.İzmir'den döndükten sonra odamın dekorasyonunu değiştirmiştim.Daha sonra saçlarım ı kestirmiştim.Her uzandığında kestiriyordum.İyi geliyordu sanki.Ya da ben öyle sanıyordum.Değişikliğe ihtiyacım vardı.Okula geri dönmüştüm.Ve şimdi de bir hastane de staj görüyordum.
Ne kadar acı çektiğimi onun için ne kadar göz yaşı döktüğümü bir ben biliyordum.Buğra 2 ay önce Amerika'ya gittiğini ve bir daha dönmeyeceğini söylemişti.Bende Cehenneme kadar yolu var demiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVİMDEKİ YABANCI (TAMAMLANDI)
Ficção AdolescenteAşk.3 harf bir kelimeden oluşan bir sözdü.Kimileri için çok güzel olan bir şey,kimileri içinse acı,üzüntü ve hayal kırıklığından ibaretti.Birini seversin oda seni sever olur biter.Ama olmuyor işte.O kadar basit görünen bir şeyin insana bu kadar acı...
