My Love for a Magician ~Completed

Chapter 26 - My Knight in Shining Armor

Chapter 26 - My Knight in Shining Armor

Alyssa's POV

Ewan ko ba pero since nagpaalam ako kay Kuya Liit mas naging close kami. Alam niyo yung walang oras na hindi kami magkausap? Maga katext ko na siya, gabi kachat or katext na din. May sinabi kasi siya sa akin nung mga panahon na sinabi ko sa kanya na aalis na ako ng Manila and ewan ko ba ang kulit ng puso ko eh. 

Isa pa sabi din ni Eunice bago ako umalis taposin ko daw muna yun, pero I lied to her sabi ko tatapusin ko pero I won't magpapatalo na ako. Ayaw kong masaktan si Kuya Liit ayaw kong kamuhian niya ako. 

Yung day na sinabi ko kay Kuya Liit yun parang ewan ko ah parang ayaw niya akong umalis basta.

Flashback:

Facebook Chat with Michael Salmonte:

Michael: Kelan ka aalis?

Me: It's not yet decided wala pang say si mom eh.

Michael: sus hindi pa pala sure eh. wala yan hindi yan matutuloy promise. :)) pero kung matutuloy don't worry may skype naman :))

Me: Matutuloy to. :))

Michael: pwede naman bumalik diba? 

Me: Hindi na ako babalik.

Michael: Bakit ba gusto mong umalis? Hindi ka na ba talaga masaya dito?

Me: Masaya kaso gusto kong magbago gusto kong magsimula ulit. 

Michael: Basta sa bago mong buhay wag mo akong kakalimutan ah.

Kung alam mo lang Kuya Liit. Hinding hindi kita makakalimutan.

End of flashback.

So ayun close na talaga kami as in super close. Ewan ba bakit. Ang hirap nung sinabi ko kay Mary na aalis ako pero pumayag naman siya at yung mga friends ko sabi mamimiss daw nila ako. 

Andito ako ngayon sa room ko gabi na eh hindi na ako nag-ol wala sa mood. Hindi ko pa nasasabi kay James at Harry at Gabriel na aalis na ako. Kaya ayaw kong magol. 

May tumatawag sa phone ko nagulat ako nung tumatawag siya wow first time niyang tumawag well not the first time, alala niyo ung nagpiano siya? Ayun yung first time pero may kailangan siya nun so anong kailangan niya ngayon?

Michael Salmonte calling.....

"Hello?" I answered.

("Alyssa?") he called. 

I smiled ewan ko bakit. "Oh bakit ka napatawag?" 

("Ah wala lang hindi ka ol eh. Hindi ka din sumasagot sa text ko hehe.") 

Oh nagtetext siya? "Wala akong narereceive. So pwede ng ibaba?" 

("To naman sayang load ko oh. Usap naman tayo.") sabi niya hay ewan ba bakit go na lang.

"Ano naman paguusapan natin?"

('Ewan ko nga din eh. Pero pag sa chat or text dami natin pinaguusapan.") 

"Haha siguro ilang tayo." 

("Hindi din. Nga pala ano na reaction ng mommy mo?) 

"NR siya."

("Bakit ba nagkaganun mommy mo?")

Ewan ko lang pero I feel sharing my life with him so why not diba? 

"Gusto mong malaman bakit for my mom wala lang ako?" I asked.

("I don't get you. Your mom cares for you hindi lang niya siguro kayang ipakita.")

"Diba sabi ko sayo dati my parents are separated na? I didn't tell you the reason kasi wala lang pero the reason why is because of me." 

Medyo masakit sabihin yun kahit totoo never ko kasing sinabi sa iba yung nararamdaman ko eh na I know na ako yung may kasalanan na ako ang dahilan sa lahat. 

"My mom hates me so much." 

("Why? Kasi naghiwalay sila ng dad mo?")

"Because I ruined my family."

("Kung nasira man ang family niyo hindi mo naman kasalanan yun, kaya wag mong sisihin ang sarili mo.")

"You don't get it kasi eh." 

("Then make me understand it.")

"My mom hates me because I killed my older brother." I said.

Ou diba sabi ko may kuya ako kaso patay na? Patay na siya dahil sa akin, pinatay ko siya, yung pinakamahal ni mom pinatay ko at kahit kelan hindi ako mapapatawad ni mom dahil sa akin kaya nangyari yung mga yun dahil sa akin nawalan ng kulay ang buhay naming lahat lalo na kay mom.

("Weh?")

"Ou, 5 years ago I killed my brother."

("Can you tell me why?")

Well with you I can.

"My daddy and kuya decided to go hiking tradition nila yun, eh kaso gusto kong makisama sa tradition na yun so kinulit ko silang isama ako, I promised them that I will behave pero ang kulit ko kasi eh ayun nahulog kami ni Kuya si Kuya tumama yung ulo niya sa rock ayun brain dead siya." paiyak na ako kaso I tried not to naalala ko nansa kabilang line si Kuya Liit. 

"Dahil sa akin namatay yung pinakamahal na anak ni mom dahil sa akin nag-away sila ni daddy dahil sa akin nawalan ako ng happy family, dahil sa akin naging gloomy si mommy, dahil sa akin nawala yung kuya ko na super bait at galing, dahil sa akin nawala siya. Kung hindi ako sumama edi sana buhay pa siya ngayon at masaya kami."

("wag mong sisihin yung sarili mo dahil hindi mo naman kasalanan yung nangyari eh, siguro time na niya at mahal na mahal ka niya kaya niligtas ka niya for him mas ok na sigurong siya nalang yung masaktan kaysa ikaw kasi kapatid ka niya at mahal na mahal ka niya.")

"My mom hates me."

("Hindi yun walang magulang ang kinamumuhian ang sariling anak. Alam mo kasi Alyssa minsan hindi lang talaga expressive ang isang tao siguro dahil sa takot kaya ganun pero deep inside mahal ka niya. Ou galit siya pero love trumps hatred so don't frustrate yourself with that thought.")

"Thanks."

("What are friends are for right?")

Medyo kumirot yung puso ko dahil haggang friends nga lang kami pero bakit parang hindi ko tanggap? Masaya ako kasi na share ko sa iba yung feelings ko at sa kanya pa yun ah. 

I went down habang kausap siya sa kabilang line he eased my pain. Pumunta ako sa may piano, I looked at the picture frame then I opened the case. 

I played using my one hand unconciously I was really playing. 

("You know how to play the piano?") he asked me.

"Ha?" I was still dumbfounded with what I just did. 

("Nag-play ka ng piano.")

"I have to go maya nalang ulit." I said and hung up umupo ako dun. Then looked at the picture frame. 

"I just broke my promise kuya." 

__________________________________________________

hehehe read po wala na akong masabi eh. wala sa mood mag salita si ako next time nalang ako magsasalita ulit.