***
Sorry sorry sorry 😔
Ik heb echt al super lang niet meer geüpdatet, echt sorry daarvoor, maar hier is een nieuw deeltje 😎
***
Vermist kind, ontspanne grijnzen en een bloedneus
***
"Waar is Eef?" Vraag ik verbaast aan Demi.
Ze haalt onverschillig haar schouders op, maar haar ogen staan zorgelijk.
Eva is nooit ziek, in al die jaren op de high school heb ik nog maar één keer meegemaakt dat ze ziek was.
En vreemde borrel ontstaat in mijn buik.
"Bel haar anders" zegt Demi na een korte stilte.
Ik knik langzaam, haal mijn iPhone uit mijn zak en zoek haar nummer.
Eva met twee hartjes erachter.
De telefoon gaat zo'n honderd keer over.
Hallo, dit is de voicemail van Eva Dekkers, ik ben er op dit moment even niet, spreek een berichtje in na de piep en ik bel je zo snel mogelijk terug, dankje.
"Grumbel, voicemail" sis ik boos, gooi mijn telefoon terug in mijn tas en zucht.
"O kom op Loulou, ze kan toch heus wel een dagje ziek zijn?" Vraagt Demi voorzichtig.
"Maar ze is nóóit ziek!"
"Daarom juist!"
Met een boze kreet gris ik mijn tas van tafel en been naar het lokaal.
Ik ben de eerste.
"Hallo Malou, jij bent er vroeg bij" zegt een zachte stem achter me.
Met een geschrokken kreetje draai ik me om, verwachtend Jax daar te zien staan.
Twee smalle, licht bruine ogen kijken me samengeknepen aan.
"Wat moet je van me Bram, en zet ff een stap achteruit, wil je" zucht ik boos.
Met een schijnheilige glimlach leunt hij een beetje naar achter.
Bram, de stalker van Jax, het joch dat denkt dat iedereen van hem houd, maar wat niet zo is omdat ze technisch gezien allemaal al op Jax zijn.
En de mensen die niet op Jax zijn, zijn heus niet zo stom om dan voor Bram te vallen.
"Ik geef Jax gelijk, je hebt een knap koppie".
De stem van Bram laat me opschrikken uit mijn gedachtes.
Ineens steekt Bram zijn hand uit en zet zijn vingers op de rand van mijn kaak.
Verstijft blijf ik staan, niet in staat ademen, laat staan zijn hand weg te slaan.
Langzaam gaan zijn vingers verder over mijn kaak, langs mijn hals naar beneden.
En op dat moment vindt ik mijn verstand terug en mep ik zijn hand weg.
Met een licht pruillipje laat hij zijn ogen over mijn gezicht glijden.
JE LEEST
Bad, with a kind of good ~Voltooid~
Romance"O, gaan we hard to get spelen boterbloem" vraagt hij. "Nee, we spelen not to get, en hou op met je rare bijnaampjes, ik kom niet eens overeen met een boterbloem" vertrouw ik hem toe. **************************************** Malou Hannah Jasmin van...
